زندگی فردا نيست،

زندگی امروز است، زندگی قصه عشق است و اميد،

صحنه ی غمها نيست.

به چه می انديشی؟ نگرانی بیجاست،

عشق اينجا و تو اینجا و خدا هم اينجاست،

پای در راه گذار،
راهها منتظرند،
تا تو هر جا كه بخواهی برسی،
پس رها باش و رها،
تا نماند قفسی.

در زندگی از چیزهای زیادی میترسیدم

ونگران بودم، تا اینکه آنها را تجربه کردم 

وحالا ترسی از آنها ندارم

از ( تنهایی ) میترسیدم، 

یاد گرفتم (خود را دوست بدارم)

از (شکست )میترسیدم 
یاد گرفتم( تلاش نکردن یعنی شکست )
از( نفرت مردم ) میترسیدم 
یاد گرفتم ( بهرحال هر کسی نظری دارد )
از ( درد ) میترسیدم 
یاد گرفتم( درد کشیدن برای رشد روح لازم است )
از ( سرنوشت ) میترسیدم،یاد گرفتم 
( من توان تغییر آن را دارم )
از( آینده ) میترسیدم 
یاد گرفتم ( میتوان آینده بهتری ساخت )
از ( گذشته ) میترسیدم
فهمیدم ( گذشته دیگر توان آسیب رساندن به من را ندارد )
و بالاخره از((( تغییر ))) میترسیدم 
تا اینکه یاد گرفتم
((( حتی زیباترین پروانه ها هم ،قبل از پرواز کرم بودند و
و تغییر آنها را زیبا میکند )))

عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و
زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و
اگرهم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند.

درحالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند.

دیر یا زود آدم پیر و خسته می شود درحالی که از اطراف خود غافل بوده است.
آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک خستگی بی لذت و فرصت و زمانی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد