15 آبان
امروز در مراقبه و دعاهايم از خداوند تقاضا مي‌كنم كه باورهای مرا از وجود پُرمهرش آكنده كند، بیماری من توانایی منحرف کردن مرا به راحتی دارد. در سال‌هاي آخر وابستگيم به مواد مخدر دوست داشتم با همه كس و همه چيز در صلح و آشتي باشم، آنقدر عاجز شده بودم که نمی‌خواستم مردم را ببینم. يعني كسي كاري به كار من نداشته باشد. احساس شكست و ضعف را كاملاً در جای‌جای زندگی آشفته‌ام را می‌دیدم و لحظات مرگم را مي‌فهميدم. دوست داشتم كسي به زندگيم پايان دهد، تا اين داستان غمبار و دردناک به آخر برسد. من در مقابل مواد مخدر و نیکوتین به زانو درآمده بودم و برای کسب آنها دست به کارهایی می‌زدم که شرمنده و خجول هستم. در روزهاي آخر که دیگر چیزی برای ادامه دادن نداشتم، در مقابل خداوند زانو زدم و از او تقاضاي كمك كردم، متوجه شدم که دريچه‌هاي كمك از سوي خداوند به طرفم باز شد. تنها كمك او این نبود كه مرا از بند وابستگي به مواد مخدر رهانيد. بلکه در تمام دوران بهبودی مراقب من و زندگي اشفته‌ام بود و از آن تاریخ با دعا و تقاضای من آماده‌ی كمك و ياري به من مي‌باشد. خداوندا: تو را دوست دارم هرچند هنوز خطا کارم.
خداوند هميشه با من است!