می نویسم دفتری با اشک و آه
در شبی تاریک و غمگین و سیاه
می نویسم خاطرات از روی درد
تا بدانی دوریت با من چه کرد

من و تو دور شدیم اینقدَر چرا از هم‌؟
غریبه باهم‌، دشمن به هم‌، جدا از هم‌
اگر به هم نرسیدیم بی‌خیال شدیم‌
ولی جدا که نکردیم راه را از هم‌
که برنگردی و دیگر نگاه هم نکنی‌
بپاشی اول بازی زمینه را از هم‌
تمام اینهمه مثل کلاف سردرگم‌
ولی به سادگی قهر بچه‌ها از هم‌
تو هم شکسته‌ای و مثل من پر از زخمی‌
چه شد، من و تو به هم خورده‌ایم یا از هم‌...؟
اگر قبول نداری نگاه کن به عقب‌
جدا شده جایی ردّ پای ما از هم‌
چه در میانه‌ی این راه اتفاق افتاد
فرار کرد خطوط دو ردّ پا از هم‌
چقدر فاصله داریم ما دو تا با هم‌
چقدر فاصله داریم ما دو تا از هم

روزی تو پیدا میشوی،وقتی که شاعر میشوم...

من درخیابانهای گیج،روزی مسافر میشوم...

حس میکنم درچشم تو هرشب دلم گم میشود...

امادوباره عاشقی را بنده منکر میشوم...!

در کوچه های چشم تو من عشق را گم میکنم...

دنبال عشقم میروم،مرغ مهاجر میشوم...

حوای مصرع های من دارد هوای آدمت...

با گندم موهای تو،من باز کافر میشوم...!



در طرح لبهای تو من،یک شعر خاموشم ولی..

من عاشق چشمان تو در بیت آخر میشوم...

این خط و این هم یک نشان،وقتی تو پیدامیشوی...

من بهترین گوینده ی شعر معاصر میشوم...!