سه ماه زمستان

4اسفند

راه سپاسگزاري

اقرار به عجزم فقط کنار گذاشتن کارهای غیر قابل کنترل دیگران نیست.براي من،باز کردن دري به سوي سپاسگزاري است.وقتي در مسير سپاسگذاري هستم،هر روزم روشن تر است وخود را در مسير بهبودي احساس مي کنم.

تغيير عادت هاي قديمي يک کار مداوم است.امروز تغيير،با ارزش ترين کاري است که در دست دارم.هم براي ساده ترين چيزها وهم براي بزرگ ترين چالش هايي که زندگي پيش رويم قرار مي دهد،سپاسگزارم.زماني که مسير سپاسگزاري را مي پيمايم،چشم هايم معجزاتي را مي بيند که قبلا نمي ديدم.سپاسگزاري جايگاهم را در جهان هستي ،به من ياد اوري مي کند.به من اجازه مي دهد که زيبايي هاي درون وبيرون هر چيز را ببينم .سپاسگزاري ،تمرکز م را شفاف ومرا در زمان حال نگه مي دارد.مي توانم ببينم که عشق به اينکه نمي توانم براي يک بيماري که موذيانه من وعزيزانم را نابود مي کند،کاري انجام دهم،هيچ ربطي ندارد.سپاسگزاري مرا فروتن مي سازد.من براي اگاهي از وجود نيرويي برتر در درونم سپاسگزارم.زمناني که سپاسگزارم،فرد بهتري هستم واين بهتر بودن بر روي افرادي که با انها در تماسم تاثير مي گذارد.

تفکري براي امروز:وقتي به دنبال بهبودي هستم،سپاسگزاري راه روشني در ميان مشکلات است.وقتي انتخاب مي کنم با سپاسگزاري زندگي کنم،يک قدم به يافتن ارامش نزديک ترم.