من با تمام وجود این عبارت پیشنهادی را که می گوید
"همانجا رهاکن،نگذار هیچ غیبت یا انتقاد از دیگری وجود داشته باشد."
میپذیرم.من سعی میکنم رفتار متفاوت خود را جلوی در ترک کنم. متأسفانه بعد از جلسه وقتی سوار ماشینم می شوم مجددا این رفتا را از سر می گیرم.هیچ کس به دلخواه من رانندگی نمیکند.اتومبیل جلوی من خیلی آرام رانندگی میکند و من ناچار به او بسیار نزدیک شده و او را به جلو برانم.راننده پشت سر من نیز،همین کار را با من میکند.از این حرکت من حساب نمیبرد. به او فحش میدهم واهسته تر حرکت میکنم. آیا آنها قوانین رانندگی در جاده را نمیدانند؟به عبارت دیگر به دلیل یک سری توقع و انتقاد از دیگران،خود را منزوی کرده و مانند یک قربانی عمل میکنم. در طول تمرین کردذن اصول الانان،در امور زندگی من چه اتفاقی افتاده است؟آیا تصور می کنم با دو یا سه بار تمرین عشق بلاعوض در هفته،واقعا توانسته ام از مزایای برنامه بهره مند شوم؟شاید این شروع باشد،اما تنها یک شروع.
 یادآوری امروز  ""من نمی توانم مانع ورود افکار به ذهنم شوم.اما برای ساعتی بعد از ان،میتوانم حق انتخاب داشته باشم که آن افکار را بپذیرم یا خیر؟آیا من بر اساس خواسته هایم انتخاب میکنم و یا عادات،انتخابهای مرا شکل میدهند؟ تغییر رفتار به معنی تغییر در نحوه فکر کردن من است.من به اصولی که امروز تمرین میکنمنگاهی خواهم انداخت. "ما باید زندگی خود را با هدف اصلاح باطن های خویش تغییر دهیم.زیرا این غیر ممکن است(ما بتوانیم با روشهای دیگران زندگی کنیم).پس با یک روش زندگی میکنیم و برای دیگران نیز دعا میکنیم.