فقط برای امروز-نهم مهر - نسخه‌ی قابل چاپ

نه صرفاً انگیزه⁯ای برای رشد9 مهر

«متوجه می⁯شویم که درد می⁯تواند عامل محرکی در بهبودی باشد.»

کتاب پایه

v

هر گاه که در رنج به سر می⁯بریم، تصور می⁯کنیم، «درد—چه کسی به آن نیاز دارد!». دلیلی خوبی برای درد نمی⁯بینیم. رنج کشیدن کار بیهوده⁯ای به نظر می⁯رسد. اگر در حالی که در رنج به سر می⁯بریم، فردی از رشد روحانی صحبت کند، به احتمال زیاد خشم خود را با حالت تنفر نشان می⁯دهیم و در حالی که فکر می⁯کنیم تا به حال با فردی بی⁯احساس⁯تر از او برخورد نکرده⁯ایم، دور می⁯شویم.

اما چه می⁯شد اگر انسان⁯ها احساس درد جسمی یا عاطفی نداشتند؟ دنیا ایده⁯آل به نظر می⁯رسید؟ نه واقعاً. اگر قادر به احساس درد جسمی نبودیم، نمی⁯دانستیم چه وقت با برهم زدن چشم مانع از ورود ذرات خارجی به چشم خود شویم؛ نمی⁯دانستیم چه وقت از کار و فعالیت دست بکشیم؛ حتی نمی⁯دانستیم چه وقت در هنگام خواب بدن خود را جابجا کنیم. صرفاً به خاطر کمبود یک سیستم هشدار طبیعی به خود آسیب می⁯رساندیم.

همین مسئله درباره درد عاطفی نیز صادق است. اگر در رنج به سر نمی⁯بردیم، از کجا می⁯فهمیدیم که غیر قابل کنترل شده⁯ بودیم؟ درست مانند درد جسمی، درد عاطفی نیز ما را مطلع می⁯کند که چه وقت از انجام کارهای آسیب⁯زننده دست بکشیم.

اما درد تنها عامل محرک نیست. وقتی شادمان هستیم، درد عاطفی زمینه⁯ای را برای مقایسه فراهم می⁯کند. بدون چشیدن طعم درد، نمی⁯توانیم به ارزش خوشی پی ببریم.

v

فقط برای امروز: درد را به عنوان بخش لازم زندگی می⁯پذیرم. می⁯دانم به هر اندازه که قادر به احساس درد هستم، می⁯توانم شادمانی را نیز احساس کنم.