فقط برای امروز-سیزدهم مرداد

13 مرداد چه وقتی یک راز دیگر راز نیست؟

«معتادان تمایل به پنهان کردن اسرار زندگی خود دارند.... رهایی از همه اسرار و مشارکت کردن بار سنگین گذشته، آرامش بزرگی است.»

کتاب پایه

v

شنیده⁯ایم که می⁯گویند «ما به اندازه اسرار خود بیمارهستیم.» چه چیزی را به عنوان راز مخفی نگاه می⁯داریم و چرا؟

چیزهایی را به عنوان راز نگه می⁯داریم که موجب شرمندگی ما می⁯شوند. این چیزها را مخفی می⁯کنیم، چون نمی⁯خواهیم آنها را تسلیم کنیم. با این حال، اگر باعث شرمندگی ما می⁯شوند، آیا در صورت رهایی از آنها با خود راحت⁯تر زندگی نمی⁯کنیم؟

برخی از ما چیزهایی را مخفی می⁯کنیم که به دلیلی موجب شرمندگی ما می⁯شوند. این طور نیست که نخواهیم از آنها رهایی یابیم؛ صرفاً نمی⁯خواهیم باور کنیم می⁯توانیم از آنها رهایی یابیم. آنها مدتهای مدیدی ما را آزار داده⁯اند و آنقدر به دفعات سعی کرده⁯ایم خود را از شر آنها خلاص کنیم که از انتظار رهایی از آنها دست برداشته⁯ایم. با این حال هنوز موجب شرمندگی ما می⁯شوند و ما هنوز آنها را مخفی نگاه می⁯داریم.

باید به خاطر بسپاریم چه کسی هستیم: معتاد در حال بهبودی. ما که مدتهای مدیدی سعی در مخفی نگاه داشتن مصرف مواد خود داشته⁯ایم، از وسوسه و اجبار به مصرف رهایی یافته⁯ایم. گرچه بسیاری از ما درست تا انتهای مصرف از آن لذت می⁯بردیم، در هر حال، بهبودی را جستجو کردیم. صرفاً قادر به تحمل صدمات ناشی از مصرف نبودیم. وقتی عجز خود را پذیرفتیم و از دیگران کمک خواستیم، بار سنگین اسرار از دوش ما برداشته شد.

همین اصل درباره همه اسراری که ما را آزار می⁯دهد، صادق است. بله، ما به اندازه اسرار خود بیمار هستیم. تنها وقتی اسرار ما آشکار می⁯شود، می⁯توانیم از چیزهایی که موجب شرمندگی ما می⁯شوند، رهایی یابیم.

v

فقط برای امروز: رازهای من تنها تا زمانی که به عنوان راز باقی می⁯مانند، باعث شدت بیماری من می⁯شوند. امروز، با راهنمایم درباره رازهایم صحبت می⁯کنم.