فقط برای امروز-بیستم تیر - نسخه‌ی قابل چاپ

تشویق 20 تیر

«آسایش و تشویق را با دیگران به مشارکت می⁯گذاریم.»

کتاب پایه

v

بسیاری از ما وقتی کودکان اولین قدمهای خود را بر می⁯دارند، آنها را تماشا کرده⁯ایم. مادر کودک را روی پا نگه می⁯دارد. پدر در همان نزدیکی با آغوشی باز زانو می⁯زند و با چهره⁯ای مملو از فداکاری کوچولو را تشویق می⁯کند. کودک چند قدم کوچک به سمت پدرش برمی⁯دارد. خواهر و برادر بزرگتر کودک با شادمانی او را به ادامه حرکت تشویق می⁯کنند. کودک زمین می⁯افتد. مادرش با زمزمه کلمات آرامش⁯بخش، کودک را بلند می⁯کند و کار را از نو شروع می⁯کند. این بار، کودک تا وقتی به قدر کافی برای افتادن در آغوش پدر نزدیک شود، سر پا می⁯ماند.

به عنوان تازه⁯وارد، ما نیز بسیار شبیه این کودک کوچک به اتاقهای NA می⁯رسیم. خو گرفته به زندگی لطمه⁯دیده از اعتیاد، مملو از ترس و تردید، برای ایستادن به کمک احتیاج داریم. درست مانند کودکی که حرکت خود را به سوی بلوغ آغاز می⁯کند، اولین گامهای لنگان خود را به سوی بهبودی برمی⁯داریم. زندگی بر اساس این شیوه جدید را یاد می⁯گیریم، زیرا افراد دیگری که پیش از ما این مسیر را طی کرده⁯اند، از طریق گفتن چیزهایی که برای آنها مؤثر بوده و چیزهایی که مؤثر نبوده، ما را تشویق می⁯کنند و به ما آسایش می⁯دهند. وقتی در طی مسیری درست به راهنمایی نیاز داریم، راهنما به کمک ما می⁯شتابد.

خیلی از اوقات در برداشتن قدمی دیگر در بهبودی احساس ناتوانی می⁯کنیم. درست مانند کودکی که راه رفتن را یاد می⁯گیرد، گاهی اوقات اشتباه می⁯کنیم یا زمین می⁯خوریم. اما نیروی برتر ما همواره با آغوشی باز در انتظار ماست و مانند برادر و خواهر کودک که فریادزنان او را تشویق می⁯کنند، ما نیز از سوی سایر اعضای NA در مسیر خود به سوی زندگی کامل در بهبودی حمایت می⁯شویم.

v

فقط برای امروز: تشویق از سوی دیگران را جستجو می⁯کنم. افرادی را که به پشتیبانی من نیاز دارند، تشویق می⁯کنم.