دختر كنار پنجره تنها نشست و گفت

اي دختر بهار حسد مي برم به تو

 
عطر و گل و ترانه و سرمستي تو را

با هر چه طالبي به خدا مي خرم زتو

 
برشاخ لخت و عور درختي شكوفه اي

با ناز مي گشود دو چشمان بسته را

 
مرغي ميان سبزه ز هم باز مي نمود

آن بالهاي كوچك زيباي خسته را

 
خورشيد خنده كرد و ز انوار خنده اش

بر چهر روز روشني دلكشي دويد

 
موجي سبك خزيد و نسيمي به گوش او

رازي سرود و موج به نرمي رميد از او

 
خنديد باغبان كه سر انجام شد بهار

ديگر شكوفه كرده درختي كه كاشتم