سی ام اذر - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن بانیان بهبودی (http://forum.banianbehboodi.ir) +-- انجمن: انجمن عادتی ها (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=360) +--- انجمن: نشریات عادتی ها (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=361) +---- انجمن: روز به روز 365 روز (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=512) +----- انجمن: آذر (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=521) +----- موضوع: سی ام اذر (/showthread.php?tid=4595)

سی ام اذر - NASIB - 2014-02-01 30 آذر يك باور سخت در ابتداي ورودم به گروه به من داده شد، هيچ وضعيت نااميد كننده‌اي در زندگی وجود ندارد، هيچ چيز بدي نيست وجود ندارد ... ولي وضعيت من از لحاظ جسمی و روحی و روانی و اقتصادي خراب، بلكه ويران بود. من ورشكسته‌ی اقتصادي، عاطفي و احساسي بودم. آيا وضعيتي بدتر و از اين خراب‌تر هم وجود داشت؟ به من گفته شد كه مشكل تو وابستگي است، ابتدا به فكر بيماريت باش بقيه درست مي‌شود. چه راحت حرف می‌زدند، مگر این همه بحران و خرابکاری درست مي‌شود؟ فکر می‌کردم منو سرکار گذاشتند. امروز پس از گذشت چندین سال آن باور سخت برايم تبدیل به یقین و باور شد، كه با صبر كردن و در حريم بهبودي و جلسات بودن، همه چيز را به آرامي و صبر و تحمل درست مي‌کند. من در زمان كنون خود را قادر به حل مسائل و رفع مشكلات تواناتر مي‌بينم. مطمئناً با بينش منفي بافي تغيير وضعيت را مطلوب نمي‌بینم. آيا متوجه نيستم كه من دچار بيماري هستم، كه به من تأکید می‌کند، یا همه يا هيچ‌چيز؟ آیا این برایم مفهومی دارد؟ آيا فراموش كرده‌ام كه من انسان هستم و جایزالخطا هستم؟ آیا با حق انتخاب و تصمیم‌گیری توانايي دارم، كه احساس رضايت از وضعيت موجود كنم؟ بعد از صبر نوبت ظفر آيد!