به یاد دارم هنگام کودکی از درختان بالا میرفتم تا لانه پرندگان را بهتر تماشا کنم.به پشت دراز میکشیدم و با خود فکر میکردم،چه میشد اگر در اسمانی پر از ابر میافتادم؟من هنوز هرگاه در طبیعت باشم این حالات عمیق روحانی را احساس میکنم و امروز دلیل انرا میشناسم.
یکی از اساسی ترین اصول الانان فقط برای امروز زیستن است و طبیعت در این زمینه مرا با نمونه های شگفت انگیز مطلع میسازد.درختان با نگرانی از سوختن جنگل در کناری نمی نشینند.اب درون ابگیر از طغیانهای چندین مایل پایین تر متلاطم نمیشود ومن هرگز پروانه ای را ندیدم که در امور همنوع خود دخالت کند.تمام افرینش به دنبال زیستن هستن.اگر من چشمهایم را باز نگه دارم میتوانم بیاموزم چطور اینگونه عمل کنم.

یاداوری امروز

یک نکته مهم میتواند در نتیجه پیشامدهای دردناک اموخته شود.اما انها تنها اموزگاران من نیستند.من در جهانی سرشار از شگفتیها زندگی میکنم.امروز به حکمت زیبای انها توجه میکنم.
((من راز دریا را با تفکر در یک قطره شبنم کشف کردم))