25 شهريور امروز مطمئن هستم با اعتماد كردن به خداوند آنچه كه نيازم است و برایش دعا می‌کنم به من خواهد داد. امّا بهتر است چیزی را درخواست کنم که برایم خوب است، پس باید مراقب درخواست‌هایم باشم! وقتي به صورت کاملاً بي‌اعتقاد وارد گروه شدم. نمي‌دانستم كه چه چيزي باید بخواهم و چه چيزي را نخواهم و به نفع‌ام نیست. دوستان وقتي با اعتماد از خداوند صحبت مي‌كردند، با شگفتي به حرف آن‌ها گوش مي‌دادم. از خودم می‌پرسیدم آيا من‌هم مي‌توانم مثل آن‌ها از منبع پرانرژي و توجهات خداوندي استفاده كنم؟ امروز وقتي دستان دوستانم را در حال خواندن دعاي آرامش مي‌گيرم دست‌شان را محكم مي‌فشارم، احساس مي‌كنم كه خستگي سال‌ها دربدری و بی‌صاحبی كه تا سرحد مرگ مرا آزار مي‌داد از تنم خارج مي‌شود. امروز در كنار دوستان انرژي غير قابل باوري را مي‌يابم. امروز با رها كردن دنيا و مشكلات غير قابل رفع و حل به خودم فرصت زندگي بدون درد را هديه مي‌دهم. آيا خداوند مي‌تواند خواسته‌هاي معقولم را برآورده كند؟ وقتي با خودم مدارا مي‌كنم معجزات خداوند اتفاق مي‌افتد. رهايي= اعتماد كردن به خداوند است!