منافع مشترك ما بايد در رأس قرار گيرند؛ بهبودى شخصى به وحدت معتادان گمنام بستگى دارد.

یک انجمن دوازده قدمی مهمتر از همه چیز باید از بقای خود اطمینان حاصل کند و سنت یکم ، این هدف اصلی را به خوبی توضیح می دهد. اگر یک انجمن شکست خورده و قادر به ادامه دادن جلسات نباشد، دیگر مكانی برای کمک و حمایت از معتادان وجود نخواهد داشت. بنابراین سنت یکم به وضوح اعلام می کند که ” بهبودی شخصی ما به وحدت انجمن بستگی دارد”. حقیقت این است که معدود کسانی توانسته اند بدون استفاده از حمایت انجمن های گمنام بهبودی پیدا کنند. ” گروه باید زنده بماند، یک عضو به تنهايی زنده نخواهد ماند”.
سنت یکم بدین معنی نیست که اعضای گروه به تنهایی اهمیتی نداشته باشند. انجمن های دوازده قدمی قدر اعضای خود را دانسته و ایشان را بسیار محترم می شمارند. ما معتادان به عنوان اعضای یک انجمن گمنام حق داریم در هر تصمیمی مشاركت داشته باشیم. ازنقطه نظر انجمن تک تک ما اعضایی ارزشمند بوده و آزاد هستیم که بهبودی خود را بدون هیچ قانون یا شرایطی دنبال کنیم. هیچ عضو دیگری اختیار و حق و مجازات کردن یا اخراج کردن کسی را از جلسات را ندارد. اساسا سنت یکم ابزاری است که قصد متعادل کردن شخصیت های بزرگ را دارد. ویژگی های شخصيتی مانند غرور، خود محوری و احساس مالكيت می توانند درهرسازمانی مخرب باشند. در یک انجمن دوازده قدمی، وجود چنین خصیصه هایی می تواند منجر به تباهی و مرگ معتادان گردد. هدف این سنت مقابله با بدست آوردن ثروت، قدرت و نفوذ، جايگاه و پايگاه به وسیلۀ اعضای انجمن می باشد. نتیجۀ کار این است که اعضا یاد می گیرند اختلاف های شخصی خود را کنارگذاشته و برای بهبودی خود و سایر اعضا، وحدت کل انجمن را در رأس امور و اولویت قرار دهد.