خیام نیشابوری








.

من مینگرم ز مبتدی تا استاد                        عجز است به دست هر که از مادر زاد






.

می نوش که عمری که عجل در پی اوست          آن به که به خواب یا به مستی گذرد





.

دی بی من و امروز چو دی بی من و تو           فردا به چه حجتم به داور خوانند





.

ساقی غم فردای حریفان چه خوری                پیش آر پیاله را که شب می گذرد







.

از منزل کفر تا به دین یک قدم است

وز عالم شک تا یقین یک نفس است

این یک نفس عزیز را خوش میدار

کز حاصل عمر ما همین یک نفس است

بر خیر و مخور غم جهان گذران

خوش باشو دمی به شادمانی گذران

در طبع جهان اگر وفایی بودی

نوبت به تو خود نیامدی از دگران