گرچه من عاشق دلخسته ی دوران بودم
دربه در بودم و در کوی تو پنهان بودم

سینه می سوخت ز بدعهدی ایام جنون
کاش یک شب به تماشای تو مهمان بودم

دست من نیست رهایی و فرار از دل خود
که اگر بود ز خود کرده پیشمان بودم!!

تو چرا رفته ای از دور مرا مینگری!!
من که عمری ز پی ات گوش به فرمان بودم

بخت اگر یار وفادار و خریدارم بود
شاید امروز من از تازه عروسان بودم

تو بیاموز وفا را که وفا بوده گران
من که از روز ازل بی سر و سامان بودم