احساسات منفی

 

احساسات منفی فقط به این علت وجود دارند که ما

آنها را باور داریم و سپس آنها را در زندگی حفظ می کنیم .آنها را به وسیله افکار و صحبت های مداوم در مورد چیزهاییکه ما را عصبانی یا ناراحت می کنند تغذیه می کنیم.اگر در مورد هر احساسی زیاد فکر کنیدرشد می کند وسرانجام در آن حوزه بر افکارتان چیرهمی شود .اگر انرژی ذهنی خود از شخص یا موقعیتیکه شمارا عصبانی یا ناراحت می سازد یه وسیله امتناعاز فکر کردن درباره آن خارج کنید - احساسی که به آن -موقعیت مربوط است سرانجام از بین می رود . مانند آتش -بدون سوخت که خاموش می شود .

احساسات منفی خود را از بین ببرید

 

تمام احساسات منفی در آغاز دوران کودکی یاد

گرفته شده اند .می توانید هر عادت یا مهارتی راکه فکر می کنید مطلوبو لازم است را یاد بگیرید . مخصوصا - می توانید شیوه هامثبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتو سازنده فکر کردن در مورد مردم - پول - سلامتی - و عواملدیگر را یاد بگیرید تا عقاید منفی که توانایی تان را محدود و -و جلوی موفقیت شما را می گیرند از بین بروند .

برای مبارزه با افکار منفی که توسط افکار منفی بوجود می آید.

 

خود گوییهای منفی و (( باید ها )) روی ادراکات

و تجربیات ما و نیز روی دیگر افراد و اتفاقاتی که برای مامی افتد اثر می گذارد .افکار منفی که در کودکی در ما برنامه ریزی شده استمرتبا در افکار ما مانند یک نوار بی انتها - دوباره و دوباره تکرارمی شوند - تا اینکه چنان به صورت خودکار و غیر ارادی در -می آیند که دیگر نسبت به آنها آگاه نخواهیم بود .هر بار که افکار منفی به سراغ ما می آیند - مغزپیامهایی را به تمام نقاط بدن می فرستد که چیزی ما را تهدیدمی کند - و بدن از طریق واکنش استرس به حالت آماده باش -در می آید . هر فکری که ما می کنیم به تمام سلولهای بدن -انتقال می یابد و این انتقال درعرض یک صدم ثانیه صورت می گیر دیک فکر خود کار باعث واکنش فوری در بدن می شود .برای مبارزه با استرس که توسط افکار منفی به وجودمی آید - باید خودمان را با افکار مثبت برنامه ریزی -کنیم به طوری که مغز بی جهت پیغامهای خطر و تهدیدآمیز به بدن انتقال ندهد 

کرم‌ها می‌توانند
در تنگنای پیله
به پروانه‌های رنگین بدل شوند
مارها اما
هزار بار هم که پوست بیندازند
همان خزنده‌ی خطرناک باقی می‌مانند...

ما هم ریشمان را سه‌تیغه می‌کنیم،
به یک‌دیگر لب‌خند‌های نمکی می‌زنیم
و کلمه‌ی «عدالت» وِردِ زبانمان است اما
یک «داعشی» مدام 
پرچمِ سیاهش را 
در مغزهامان تکان می‌دهد...وقتی خِرخِره‌ی هم را
از پشتِ فرمانِ ماشین‌هامان می‌جَویم
در خیابان
و کودکانمان را
به تماشای «مراسمِ اعدام» می‌بریم،
وقتی عقلِ زنان را گِرد می‌دانیم و
خواب‌هاشان را چپ
و دروغ‌های مصلحت‌آمیزمان
«سعدی» را حتا
در گورِ خاموشش
به رقصِ هیپ‌هاپ وا می‌دارد.ما شناگرانِ ماهری هستیم
که هنوز
دریای خون را به خود ندیده‌اند! //

از چه بگویم؟

دعوا کن...ولی با کاغذت

اگر از کسی ناراحتی و از او خشم و عصبانیت داری

دلت میخواهد چشمانت را ببندی و هر چه می آید نثارش کنی 

یا حتی دلت میخواهد با دستانت خفه اش کنی ...

یک کاغذ بردار و یک مداد.

هر چه میخواهی به او بگویی ...روی کاغذ بنویس
و اگر خواستی داد بکشی...کلماتت را بزرگتر بنویس
و بعد از چند ساعت یا چند روز ...ورق را نگاه کن و قضاوت کن
حالا دلی را نشکانده ایی ...
وجدانت را آرار نداده ایی...
به همین سادگی میتوان گاهی از کوره ی خشم
پخته تر بیرون بیایی
و آرامشت هم تضمینی است///

ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺳﺖ.

ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ!

ﮔﻞ ﻧﮑﺎﺭﯼ؛ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ..

.ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ...

ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ!

ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ؛ ﺯﯾﺎﺩ!
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ، ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ.
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭﺍﯾﯽ ﺫﻫﻦ، 
ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ،ﻫﺮﮔﺰ 
ﺁﺩﻡ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ ...

وقتی جلوی آینه می ایستی وداری خودت رو مرتب میکنی تا بری بیرون ، در ذهنت چندین چشم رو میبینی که دارند تماشات میکنند و قضاوتت میکنند ! ......

این پیرهن خوب نیست فلانی دوست نداره ، موهام اینطوری باشه فلانی مسخره میکنه ، زیر چشمام رو باید کرم بزنم بهم نگند چیزی مصرف میکنی ، کج میشی و چند جور نگاه کردن رو تمرین میکنی که هر که رو دیدی نگاه مخصوص اون رو بکارببری ، بخودت یادآوری میکنی اونجا که رفتم اگه فلانی بود زیاد نخندم و خیلی حرف نزنم ! و..... 

مابرای خوشنودی وپسند دیگرون خیلی کارها انجام میدیم ولی برای دل خودمون اصلا کاری نمیکنیم . اغلب ما دچار بیماری" دیگر خشنود" هستیم و از لحظه های عمر هرگز لذت واقعی رو نمیبریم ! خودمون رو از چهارچوب نگاه خودمون بسنحیم نه از پسند و دیدگاه دیگرون