شهامت صادق بودن با خویشتن،احساسی است که با کمک رشد روحانی خود به دست می آوریم.

رشد روحانی باعث می شود، رفتار عزیز الکلی زندگی ما، بیماری الکلیسم و بسیاری موارد دیگر که از کنترل ما خارج است را بپذیریم.همچنین ایمان بیاوریم که قدرتی برتر از ما وجود دارد و ما به مراقبت آن نیروی برتر نیازمندیم.

صادق بودن با خویشتن،به ما قدرت می دهد تا مراقب خود باشیم،پیشرفت هایمان را با خدا و دیگران تقسیم کنیم و بپذیریم برای پیش رفتن به کمک روحانی احتیاج داریم.

هنگامیکه طرز برخوردها و اعمال روزانه خود را مرور می کنیم،نیازمند صداقت با خود هستم.

این به ما اجازه میدهد تا به میزان کافی متواضع باشیم . و با همه بطور یکسان رخورد کنیم و این رشد را در هر نقطه ای از زندگی خود بکار بریم و ادامه دهیم.

چگونه شهامت پیدا می کنیم تا با خودمان صادق باشیم؟ با ارتباط مستمر با نیروی برتر از خویش، شهامت تغییر مسائل را بدست می آوریم.

یادآوری امروز

« من می دانم که صداقت، اصلی ترین بخش از قدم های دوازده گانه است، امروز می خواهم با خودم بیشتر صادق باشم.

" تا صداقتی وجود نداشته باشد وقار و بزرگی کجا وجود دارد؟