در اهمیت این مسئله که معتادان پس از ترک نیاز به حمایت خانواده و اجتماع دارند شکی وجود ندارد . اما در این باره تا بحال آموزش و اطلاع رسانی موثری صورت نگرفته است. مختاریان از جامعه شناسان دانشگاه مازندران با بیان اینکه بیشتر بهبود یافتگان از دام اعتیاد، پس از ترک به علت رفتارهای گذشته خود که نشات گرفته از بیماری اعتیاد بود مورد بی مهری و طرد خانواده ها و حتی طرد از جامعه قرار می گیرند گفت: این عوامل سبب می شود یک معتاد با طرز تفکر منفی گرا و کج اندیش دوباره به چرخه اعتیاد باز گردد.وی افزود: اعتیاد یک بیماری است نه یک رفتار غیر اخلاقی و ضعف اخلاقی انسان . بیماری اعتیاد بر اثر عوامل متعدد فردی و اجتماعی ممکن است در شخص بوجود اید اما معتادی که مواد مخدر را ترک کرده است و آماده پیوستن به جامعه و پذیرش و اجرای قوانین اجتماعی است باید بدون در نظر گرفتن گذشته اش مورد مهربانی و اموزش قرارگیرد .استاندار مازندران هم با اشاره به اینکه 80 درصد بهبود یافتگان از مواد مخدر در مازندران به دلایل مختلف دوباره به اعتیاد روی می آورند گفت: متأسفانه عملکرد مسئولان در مبارزه با مواد مخدر و رسیدگی به بهبود یافتگان از اعتیاد چندان رضایت بخش نیست.فلاح جلودار افزود: از ظرفیتهای کارشناسی و اجرایی استان دراین باره بهره بردای مناسبی صورت نمی گیرد.حمیدی از روانشناسان مرکز استان هم با اشاره به هزینه بالای درمان اعتیاد در استان و باقی ماندن ذهنیت منفی حتی درباره معتادان بهبود یافته گفت: متأسفانه به جای آنکه اراده فرد معتاد در رهایی از آن و تلاش وی در این باره دیده شود، بی اعتمادی و بی توجهی به آنان یکی از چالش های جدی در ثبات قدم انان و زندگی پس از بهبودی است. وی افزود: از سویی دیگر هزينه يك روز اقامت در مراكز بستري وزارت بهداشت براي معتادان سرسام آور است و معتادان نمي‌توانند هزينه‌هاي 400 تا 500 هزار تومان براي اقامت چند روزه و سم زدايي را پرداخت كنند و همین مسئله سبب شده است تا تمايل به ترك اعتیاد فقط در 10 تا 15 درصد از معتادان دیده شود.باقری از بهبود یافتگان اعتیاد نیز با اشاره به گوشه نشینی 4 ساله خود پس از بهبودی به علت نپذیرفتن جامعه و فامیل گفت: برای اشتغال و امرار معاش به هر جا می روم تا متوجه سابقه اعتیاد من می شوند به بهانه های مختلف درخواستم را رد می کنند. وی افزود: درچنین شرایطی چگونه می توان زندگی کرد؟ بسیاری ازکارشناسان وروانشناسان مرا به ترک اعتیاد تشویق کرده اند که درست هم بود اما هیچ یک از آنان و مسئولان پاسخی برای سوألم درباره رفتار جامعه و فامیل با من ندارند. محضري از پزشکان فعال در زمینه ترک اعتیاد در مازندران هم افزايش كلينیك‌هاي درماني، افزايش حمايتهاي اجتماعي، جذب و دادن پاداش و ‌سياست گذاري‌هاي شفاف براي معتاداني كه قصد دارند از مواد مخدر خلاص شوند را از راهکارهای اجرایی برای کاهش این دغدغه ها دانست و گفت: شرایط باید به گونه ای فراهم شود که بتوان براي همان 10تا 15درصدي كه تمايل به ترك دارند نيز الگوي خوبي ارائه داد.او به نيازهاي اجتماعي معتادان پس از درمان اشاره کرد و افزود: بخشي از اين نيازها شغل است آموزش فني حرفه‌اي، ‌كاريابي فعال ، مددكاري، حل شدن مشكلات قانوني بيماران، برگشت به خانواده و صدها مشكل ديگر بايد برطرف شود اما هم اکنون بسیاری از بهبود یافتگان حتی با وجود سپري شدن 6 سال از پاكي‌ هنوز اندرخم يك كوچه هستند.مدیرکل بهزیستی مازندران هم اعتیاد زنان را از دیگر مشکلات این بخش دانست و گفت: به علت اینکه خانواده ها و جامعه به سختی بهبود یافتگان از اعتیاد را می پذیرند متأسفانه حدود ۷۵ درصد از زنان بهبود یافته نیز دوباره به چرخه اعتیاد برمی گردند. اما برای کاهش این مشکلات حدود 5 سال پیش طرحی به نام خانه های میان راهی تصویب شد که تاکنون نیز خبری از اجرای آن نشده است. در این طرح مقرر شده بود معتادان بهبود یافته پس ازخروج از کمپ ها ومراکزدرمانی تا زمان پیدا کردن شغل، سرپناه و کسب درآمد دراین خانه ها ساکن شوند.مسئولان بهزیسیتی مازندران و کشور هم علت متوقف شدن این طرح را  اختصاص نیافتن اعتبار مورد نیاز و همکاری نکردن دستگاه های اجرایی اعلام کرد و گفت: با اختصاص ۸۰۰ میلیون تومان می توان در ۶ استان، خانه های میان راهی تاسیس کرد که از این مقدار بهزیستی قرار بود ۵۰۰ میلیون تومان اختصاص دهد و بقیه از ستاد مبارزه با موادمخدر و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تامین شود.اما به گفته فرید براتی مدیرکل درمان و اعتیاد سازمان بهزیستی خانه های میان راهی جزو مسائل اولویت دار ستاد مبارزه با مواد مخدر محسوب نمی شود و به همین علت اعتبار مورد نیاز این خانه ها تامین نشده است. واگذاری مسکن مهر به معتادان بهبود یافته هم یکی دیگر از خدماتی است که با هدف تشویق معتادان به ترک اعتیاد در نظر گرفته شده بود اما این طرح هم همانند دیگر طرح های مشابه بیشتر به شکست نزدیک است تا پیشرفت زیرا در مازندران تاکنون در این باره اقدامی نشده است.با توجه به این شرایط و گفته ها و وعده های عمل نشده مسئولان، نباید به آینده بهبود یافتگان از اعتیاد چندان امیدوار بود . شاید تنها امیدشان همان اراده ای است که سبب نجاتشان شده است.