معجزه عشق را تقریبا همه درک کرده اند و انها که که می گویند نه و یا این حقیقت بزرگ

را نفی می کنند یا دچار تیرگی دل هستند و یا پرده ای انها را از حقیقت جدا کرده است

به خودمان یاداوری کنیم

که شاید از عشقورزی فاصله گرفته ایم و یا شاید  درخت تنومند محبت دچار ضعف شده

باشد که نتیجه اش این حال   است.  کمی به عشق فکر کنیم.

   گرفتاریهای روزمره که خود برای خود می سازیم و یا دیگران بوجود می اورند ما را از پایه

زندگی دور می کند و وارد قهقرا می شویم و فراموشی حاکم می شود و انقدر این امر

ادامه می یابد که اصول تغییر می کند و می شود انکه نباید بشود و رنگها رنگ می بازند

و مغزمان قدرت تشخیص رنگها را از دست می دهد و... .

   ایکاش به خود اییم و زیبایی ها را دوباره ببینیم سفیدی و روشنایی اصل زندگی است

خداوند عالم را در روشنایی و نعمت و از سرمنشا عشق خلق کرده است و ما نباید از

اصل خود دور شویم اصل را اگر از دست دادیم یعنی قهقرا یعنی تباهی .

   اگر می خواهیم زندگی کنیم و اگر می خواهیم به سعادت دست یابیم باید به سخن

عشق گوش کنیم که هرچه هست خداست و و منشا خلقت عشق خداوند به بندگان

است و در این عالم زیباتر از عشق و گوارا تر از محبت و پایدارتر از جمع وجود ندارد پس

بخود اییم و درخت عشق و دوستی را تقویت کنیم و شاخه های انرا به سهم خود پر

بار کنیم و سهمی در ابیاری ان داشته باشیم تا بتوانیم با وجدانی اسوده از سایه ان

خود و فرزندانمان بهره مند شویم و هرگز فراموش نکنیم درختی که می کاریم سایه

اش بر سر فرزندان ما خواهد افتاد و گریبان ما را خواهد گرفت پس درخت دوستی و

محبت بکاریم .