انسان در هر جایی که باشد نیاز به آرامش دارد ، آرامشی که توام با آسودگی خاطر و دوری

از نگرانی و اضطراب؛ این آرامش هدیه ای است از طرف خدای متعال که در آیه

« الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكرِ اللَّهِ أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ» جمع شده اند (الرعد – 28)

ترجمه: آنها كسانى هستند كه ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرامش مي‏گيرد،

آگاه باشيد كه تنها با ياد خدا دلها آرامش پيدا ميكند.



از نظر اسلام آرامش و طمأنینه امری واقعی، حقیقتی و دست یافتنی است.

در متون دینی ما راه های به دست آوردن آرامش بیان شده است و

همین امر بهترین دلیل بر امکان دست رسی به آن است. اگر انسان خودرا

به واقع در محضر(خدای هستی بخش)ببیند با بهره جویی از کلام وحی وسخن بزرگان دین به آرامشی

که آرزوی هر انسانی است دست پیدا خواهد کرد . این آیات که در تعالی روح انسانی ما نقش دارد

و ما را به وادی اولیای خدا که همانا (ان اولیاء الله لاخوف علیهم ولاهم یحزنون) هدایت می کند

عوامل پیدایش و ایجاد آرامش:
 قرآن و روایات عوامل متعددی را برای آرامش بیان نموده اند

1) ذکر و یاد خدا: انسان، بي‏نهايت طلب است و كمال مطلق مي‏خواهد ولى چون هر چيزى

غير از خداوند محدود است و وجود عارضى دارد، دل را آرام نمي‏گرداند. نماز، ذكر الهى مايه

آرامش است.

«وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي» (الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ

الْقُلُوبُ ) سوره الرعد: آيه 28


 (هدايت شدگان) كسانى هستند كه ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرام مي‏گيرد. بدانيد كه

تنها با ياد خدا دلها آرام مي‏گيرد.


  كسى كه از ياد خدا غافل است، آرامش ندارد

 2) ایمان و ذکر و یاد خدا: به تمام پریشانی هایی كه بر اثر دل باختگی در برابر تعلقات مادی

پدید می آید، پایان می دهد.

  3) علم و آگاهى: دستيابى به اطمينان و آرامش مى‏تواند عوامل گوناگونى داشته باشد، ولى

در رأس آنها آگاهى و علم جلوه ويژه‏اى دارد كسى كه مي‏داند ذرّه‏ی مثقالى از كارش حساب

دارد، «مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ»

 نسبت به تلاش و فعّاليّتش دلگرم است.

 4) لطف و رحمت الهى: كسى كه مى‏داند بر اساس لطف و رحمت الهى آفريده شده،

«إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» اميدوار است.
 5) خدا دركمين ستمگران: كسى كه مى‏داند خداوند در كمين ستمگران است" وحق کسی ضایع نمی شود،

«إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» آرامش دارد.
 6) خدای حكيم و عليم :كسى كه مى‏داند خداوند حكيم و عليم است و هيچ موجودى را بيهوده خلق نكرده است

«عَلِيمٌ حَكِيمٌ» خوش‏بين است.
 7) عاقبت بخیری: كسى كه مى‏داند باعمل صالح" راهش روشن و آينده‏اش بهتر از گذشته است،

«وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏» قلبش مطمئن است.
  8) انتخاب رهبری معصوم: كسى كه مى‏داند امام و رهبرش انسانى كامل، انتخاب شده از جانب خداوند و معصوم از هر لغزش و

خطاست، «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» با آرامش دست دردست او می دهد .  
 پاداش اعمال :كسى كه مى‏داند كارِ نيك او از ده تا هفتصد بلكه تا بى‏نهايت برابر پاداش دارد ولى كار زشت

 او يك لغزش به حساب مى‏آيد دلخوش است.

«مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ»


كسى كه مى‏داند خداوند نيكوكاران را دوست دارد، «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» به كار نيكش دلگرم مى‏شود.
 9) ستارالعیوبی خدا: كسى كه مى‏داند كار خيرش آشكار و كار شرّش پنهان مى‏ماند، «يا من اظهر الجميل و ستر القبيح» شاد است.
  10) آمادگی روحی: معمولاً حوادث ناگوار و غیره منتظره تأثیر زیادی در دوران زندگی آدمی می گذارد.

 4) لطف و رحمت الهى: كسى كه مى‏داند بر اساس لطف و رحمت الهى آفريده شده،

«إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» اميدوار است.

 5) خدا دركمين ستمگران: كسى كه مى‏داند خداوند در كمين ستمگران است" وحق کسی ضایع نمی شود،

«إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» آرامش دارد.

 6) خدای حكيم و عليم :كسى كه مى‏داند خداوند حكيم و عليم است و هيچ موجودى را بيهوده خلق نكرده است

«عَلِيمٌ حَكِيمٌ» خوش‏بين است.

 7) عاقبت بخیری: كسى كه مى‏داند باعمل صالح" راهش روشن و آينده‏اش بهتر از گذشته است،

«وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏» قلبش مطمئن است.
  8) انتخاب رهبری معصوم: كسى كه مى‏داند امام و رهبرش انسانى كامل، انتخاب شده از جانب خداوند و معصوم از هر لغزش و

خطاست، «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» با آرامش دست دردست او می دهد .  
 پاداش اعمال :كسى كه مى‏داند كارِ نيك او از ده تا هفتصد بلكه تا بى‏نهايت برابر پاداش دارد ولى كار زشت

 او يك لغزش به حساب مى‏آيد دلخوش است.

«مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ»


كسى كه مى‏داند خداوند نيكوكاران را دوست دارد، «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» به كار نيكش دلگرم مى‏شود.

 9) ستارالعیوبی خدا: كسى كه مى‏داند كار خيرش آشكار و كار شرّش پنهان مى‏ماند، «يا من اظهر الجميل و ستر القبيح» شاد است.

  10) آمادگی روحی: معمولاً حوادث ناگوار و غیره منتظره تأثیر زیادی در دوران زندگی آدمی می گذارد.

11) صبر: یكی از عوامل آرام بخش، استفاده از نیروی بزرگ صبر در برابر مشكلات زندگی است.

امام علی(ع) می فرماید: ضربات خرد كننده نگرانی را با صبر و تحمل در هم شكن.

خویشتن را به صبر عادت ده كه خصلت

نیكویی است و نگرانی و ترس و حوادث دنیا را به وسیلة آن بر خود هموار ساز


12 تغافل: یكی از اصول اخلاقی كه نقش بسزایی در آرامش روان و رفع اضطراب دارد، تغافل است.

تغافل به معنای نادیده گرفتن بعضی از امور ناچیز و بی ارزش است كه چه بسا اعتنای به آن ها منشأ

مشكلات روحی می شود. حتی روان شناسان به این اصل توجه كرده و از آن به عنوان واپس زدگی یاد نموده اند.
13 نسبت سنجي: از جمله اموری كه در تسكین نگرانی مؤثر است، توجه به افراد زیر دست و مصیبت

دیده می باشد.

در همین رابطه امام صادق(ع) می فرماید: همواره به فروتر از خود نظر كن تا قدر

نعمتهای الهی را بدانی و شكر گزار او باشی و شایستة افزایش نعمت گردی و به عطایش قرار و آرام

یابی.

 14) واقع بینی: این موضوع واقعا در بین مردم زیاد است که هرحرفی یا کاری را به خود تلقین کنیم

آن کار به طور قطع به سمت ما می آید. در یك بررسی از علل نگرانی ها گفته شده است:

چهل درصد مصیبت هایی است كه هرگز پیش نخواهد آمد.

سی درصد مربوط به غم های گذشته و آینده است كه غمگساری همة جهانیان تغییری در آن ها نخواهد

داد؛ دوازده درصد هراس بی اساس برای از دست دادن سلامتی است؛ ده درصد موضوعهای جزئی و

بی اهمیت است و هشت درصد ممكن است واقعاً مایة تشویش و اضطراب باشد. پس از آن چه ما

معمولاً بیش از همه می ترسیم، در واقع به ندرت پیش خواهد آمد.