تاریخ روزه داری در دین مسیحیت به قبل از قرن هشتم میرسد، روزه در تقویم کلیسا هم ثبت شده

و جزوآداب فقهی به شمار میرود. در انجیل آمده است که حضرت مسیح پیروان خود را امر به

روزه داری نمودهاست: آنگاه عیسی به قوت روح به پایان برده شد تا ابلیس او را امتحان کند، پس

چهل شبانه روز روزهداشته و نهایتاً گرسنه گردید.

در اناجیل به وجوب روزه تصریح شده و روزه دار را ستوده و او را از ریا برحذر داشته است.

سنت یهودی تا زمان حضرت عیسی – در صورت های مختلفش- یعنی پرهیز از خوراک، پرهیز

از سخن و... رایج بوده و پس از او هم میان حواریان و کسانی که مبلغ پیامش در مناطق مختلف

جهان شدند، رواجداشته است. بطوری که روزه داری از خصوصیات حواریون و رسولان پیام

عیسی بوده است.این امر نشانگر آن است حضرت عیسی خود به روزه عملاً و قولاً توجه داشته و

شاگردانش نیز پس از وی به امر روزه توجه داشته اند. جیمز هاکس در این باب میگوید: حیات

حواریون و مومنین- (مسیحی) ایام گذشته،عمری مملو از افکار، لذت و زحمات بیشمار و روزه

داری بود.