سفره ای که در آن مهر و محبت پخش می کنند 






 و خدا بنده نواز است. بزرگ است، آنقدر که دلم را غرق نور می کند.

 لبخند همه ی شما را از خدا آرزو می کنم.


یادتان نرود،


پشت بند همه ی آرزوها بنویسید،


اگر صلاح می دانی. 

چراغ های رنگی کوچک


 



 در باغچه افکارم مراقبم چگونه فکرهایم را اینجا و آنجا رها کنم. برای گل ها آرزوهایم را زمزمه می کنم

و از هدفهایم می گویم و از

و امیدهایی که از آنها جان می گیرم.

می دانم آنها آنجا هستند تا برای فرشته ها استراق سمع کنند و

گل ها چرغ های رنگی کوچکی از خورشید هستند که در هنگام تاریکی، زمانی که

ابرهای تیره بر افکارمان سایه افکنده، نور خورشید را از آن می گیریم

دنبال چه سبک زندگی‌ اي هستم؟


 


می‌توانیم با داشتن تصویر واضحی از موقعیتی که سعی داریم به آن برسیم از «صدای درونی» برای پیداکردن مسیرمان بهره بگیریم.با یادگیری شناسایی صدا و گوش‌سپردن به نصایحش، خیلی زود وارد داستان موفقیت بعدی می‌شویم و ضمانت الهام‌بخشی بعدی را برای برنامه‌ی خارق‌العاده «شاد بودن» فراهم می‌آورد. آیا «برنامه» مسئول موفقیت ماست؟
موفقیت در نتیجه‌ی آمادگی شخص برای دریافت الهام و آن‌گاه تمایل توجه به آن و انجام آن‌چه می‌گوید به‌دست می‌آید. من آموخته‌ام که قبلِ گرفتن تصمیمات بزرگ باید ابتدا تصویری واضح در ذهن داشته باشم و نتایجی را که در جست‌وجوش هستم روی کاغذ پیاده کنم.دنبال چه سبک زندگی‌یی هستم؟ دلم می‌خواهد در چه نوع خانه‌ای زندگی کنم؟ می‌خواهم چه نوع روابطی با اعضای خانواده‌ام داشته باشم؟ دوست دارم چه نوع دوستانی داشته باشم؟من با جزییات به این سوالات جواب می‌دهم و در واقع جواب‌ها را روی کاغذ می‌آورم. آن‌گاه در جست‌وجوِِ الهاماتی برای هدایتم برمی‌آیم. آن هنگام است که آماده‌ی شنیدن و در نظر گرفتن نصایح شخصی دیگر می‌شوم.

رویا