از فرزانه اي  پرسیدند: علت ترس از تاریکی چیه ...

 تاملی کرد و گفت : زمانی از تاریکی میترسیم که تنها باشیم درسته ؟

 گفتند : آري ...

 ادامه داد و گفت : هر کاری که ما انجام میدیم لقمه ای برای کشور وجوده ...

 اگر کینه به دل بگیریم غذای شتر درون ،

 اگر با زبونمون نیش و کنایه به این و اون بزنیم غذای مار درون ؛

 اگر صرفا به فکر خور و خواب و شهوت باشیم غذای گاو درون ؛

 اگر تعقل نکنیم و جهالت پیشه کنیم غذای خر درون ؛

 اگر مسخره و استهزای دیگران رو تفریح خودمون قرار بدیم غذای میمون درون ،

 اگر به ناحق خشم بگیریم و عصبانی باشیم به دل بگیریم غذای گرگ درون ،

 اگر مکر و حیله کنیم غذای روباه درون رو تامین می کنیم .

 و فقط و فقط اگر بفکر خدا باشیم و بخاطر او کار خوب انجام بدیم غذای فرشته درون رو تامین کردیم ...

 در مورد سوالی که پرسیدند باید گفت : کاری که تنهایی با ما میکنه اینه که  ما  رو به پیله درون و به مملکت وجودی که ساختیم  فرو میبره ، فکر میکنی با دیدن اینهمه حیوان وحشی که با دیدن مون به سمت ما حمله ور میشن و ندیدن اون فرشته ی دوست داشتنی چه حسی باید بهمون دست بده ...