گلایل را دوست دارم


به خاطر قلبش


که از پس برگ های لطیفش پیداست.




دل آدمی پیدا نیست


و سر انگشتانت را سیاه می کند چون گردو


اگر بگشایی


و ببینی

خدایم را

دوست دارم

چون

وفادارترین است

و شاید


به رسم همین وفاداریست که دوستانم را به او میسپارم.

بگو يارب


اگر امشب به معبودت رسیدی


خدا را در میان اشک دیدی


کمی هم نزد او یادی ز ما کن


کمی هم جای ما او را صدا کن


بگو یارب فلانی رو سیاه است


دو دستش خالی و غرق گناه است


بگو یارب تویی دریای جوشان


در این شب، رحمتت بر وی بنوشان