هر باوري كه داشته باشي، احتمالا كلمه‌اي براي روح و روان داري. ژاپني‌ها اين نيروي حيات نامريي را كي و چيني‌ها آن را چي مي‌نامند، و در هنرهاي رزمي باور بر اين است كه اين انرژي مثبت و منفي دارد، كه ما به طور مداوم خودمان انتخاب مي‌كنيم كدام يك از آن‌ها را بروز دهيم. هر چه انرژي كي تو مثبت‌تر باشد، در برابر انرژي منفي ديگران كمتر حالت‌ پذيرا داري. از هر دست بدهي، از همان دست پس مي‌گيري. اگر با مردم رفتاري تحقيركننده و توام با بدگماني داشته باشي كه همان كي منفي يا نيروي شر است، آنان همان رفتار را با تو خواهند داشت. واكنش ديگران در قبال تو، درك و فهم خودت را ثابت مي‌كند كه باعث مي‌شود رفتار و كردار تو متداوم شود و گواهي خواهد شد كه دنيا را سراسر خصومت ببيني و مسير مارپيچ بدبيني همچنان ادامه پيدا مي‌كند.

آرامش ذهني يعني توانايي سازماندهي، و اين يعني آرامش دروني در بحران سردرگمي و مشكلات و تضاد و ستيزه.          ”فورمن وينسنت پيل“

چه طور مي‌تواني اين اصول را در زندگي روزمره پياده كني؟ از طريق تجسم. وقتي با ناملايمتي روبه‌رو مي‌شوي، مي‌تواني مجسم كني كه در چهارراه كي (انرژي منفي) ايستاده‌اي؛ مي‌تواني از بالا بروي يا از پايين، و فقط چند ثانيه وقت داري تصميم بگيري از كدام مسير بروي.

اگر موفق شوي فكر كني و حرف‌هايي خيرخواهانه در مورد آن‌چه اتفاق افتاده بزني تا فلسفه مهربانانه تو خودي نشان دهد، دست به عملي مثبت زده‌اي و انرژي مثبت، تو را به سوي آرامش سوق مي‌دهد. در پيش گرفتن اين مسير معمولا مستلزم تلاش بيشتر است، اما وقتي به قله برسي، مي‌بيني كه آن چشم‌انداز به زحمت تلاش و صعود مي‌ارزيد.

 

قلب دوستدار، ‌حقيقي‌ترين درايت است.   ”چارلز ديكنز“

 

ايجاد پيله مهرباني

اگر خواهان كيفيت هستي، ‌طوري عمل كن كه گويي از قبل به آن رسيده‌اي: روش ”درست مثل“ را امتحان كن.     ”ويليام جيمز“

در ابتدا، هيچ جانشيني براي نشان دادن اعمال تو وجود نداشت كه متوجه شوي آن‌ها ”خوب يا بد“ هستند. اگر آن‌چه را مي‌خواهي بگويي يا انجام دهي از روي بخشندگي و بزرگواري نيست، سكوت اختيار كن. تو بايد آن‌قدر بلند همت باشي كه ناملايمات را با متانت تحمل كني و پستي و كينه‌توزي را حقير بشماري و سرانجام، فداكاري كني.

 

يك استاد يوگا از روش ”درست مثل“ براي ايجاد حالت آرامش ذهني استفاده مي‌كند. اين زن كه شخصا حال و هوايي آرامش‌بخش از خود به جا مي‌گذارد، استادش را سرمشق قرار داده است. او مي‌گويد هر وقت كلافه مي‌شود، از خودش مي‌پرسد اگر استادش بود، چطور عمل مي‌كرد، و بعد همان كار را مي‌كند. او متوجه شده است كه استادش هرگز نمي‌رنجيد و به نظر مي‌رسيد هميشه خيرخواه و متين و باگذشت است.

 

رهنمودي براي كشتن با مهرباني

در مجتمع مسكوني تو، زني بداخلاق زندگي مي‌كند كه دايم از دست دنيا و روزگار مي‌نالد. غرزدن‌هاي او تو را به ستوه آورده و گاهي بدانديش مي‌شوي و دلت مي‌خواهد به او بگويي ساكت شود. حتي‌الامكان از او دوري مي‌كني،‌ اما گاهي گيرش مي‌افتي. چطور با چنين آدم بدخلقي برخورد مي‌كني؟

آن‌چه نبايد بگويي

رفتارش باعث مي‌شود او را حقير بشماري و اين از واكنش تو پيداست.

”چه ساحره‌اي. دست همه جادوگرها را از پشت بسته.“

سعي مي‌كني رفتاري منفي در پيش بگيري تا او را سر جايش بنشاني.

”خانم، تو ناخوشايند‌ترين زني هستي كه در عمرم ديده‌ام. چرا زندگي خودت را نمي‌كني و ....

مي‌گذاري روي تو تاثير بگذارد و خصمانه رفتار مي‌كني.

”نمي‌خواهم اين‌جا بايستم و به چرنديات او گوش دهم. چرا گله‌هايش را براي خودش نگه نمي‌دارد؟“

آن‌چه بايد بگويي

سعي مي‌كني مودبانه با او رفتار كني، حتي اگر اين كار را نكند.

”من با تو مهربان هستم و مي‌بخشمت. مهم نيست چه بشود.“

رفتاري مثبت در پيش مي‌گيري و خودت را جاي او مي‌گذاري.

”شرط مي‌بندم هيچ دوستي ندارد و تنهاست.“

پيله مهرباني‌ات را حفظ مي‌كني و انرژي مثبت پخش مي‌كني.