· من چگونه مراقبه می کنم ؟

بهترین و زیباترین لحظه های مراقبه برای من زمانیست که در جلسات با سکوت کامل {سکوت گفتاری و سکوت افکاری} به دور از هر گونه زمزمه و قضاوتی در افکارم به مشارکت اعضا گوش میدهم و با این ترتیب از افکار و مشکلات و گرفتاری های روزانه و خوددرگیری رها میشوم . من معتقدم افکار من هم مانند ماشین های مکانیکی نیاز به لحظاتی خاموش شدن و استراحت دارد و این استراحت در لحظات شیرین مراقبه اتفاق می افتد بنا بر این اگر در زمان مراقبه هر گونه صدایی از درون بشنوم مراقبه خوبی نداشته ام و باید بیشتر سعی در شنیدن سکوت که همان کلام خداست داشته باشم

تمام مسیرمه در مراقبه وجود دارد به یک هدف عظیم وان هم تمام اراده اي خداوند منتهی میشود دعا میکنیم واماده دریافت پیام از نیرو برتر توسط کاینات می مانیم

.مراقبت از چیزهایی که بدست آورده ام مواظبت از داشته های مادی و معنوی جسمی و روحانی خود و خانواده وقتی درونم پر از رنجش و افکار نا جور است نمی توانم سکوت وذهنی آرام جهت مراقبه داشته باشم روش متداول که سعی دارم با سکوت ذهن و مراقب افکارم بوده تا پراکنده نشود ..خداوند در ذهن خاموش و قلب خاموش حضور دارد ..خداوند در ذهن درگیرو افکار گوناگون حضور ندارد

مراقبه برای من دو معنی دارد
1روش متداول که سعی دارم با سکوت ذهن و مراقب افکارم بوده تا پراکنده نشود ..خداوند در ذهن خاموش و قلب خاموش حضور دارد ..خداوند در ذهن درگیرو افکار گوناگون حضور ندارد .
2..مراقبت از چیزهایی که بدست آورده ام مواظبت از داشته های مادی و معنوی جسمی و روحانی خود و خانواده وقتی درونم پر از رنجش و افکار نا جور است نمی توانم سکوت وذهنی آرام جهت مراقبه داشته باشم

16_مراقبه برای من یعنی آرام شدن ذهن و افکارم،دیدن نشانه هاودست پیداکردن به آگاهی های ناب روحانی،مراقبه دیدن وشناسایی راه است وآگاه شدن ازخواست واراده خداوندوسپردن اراده وزندگیمان به مراقبت او.
زمانی که میخواهم نیروهای منفی را از وجودم خارج کنم وانرژی ونیروهای مثبت الهی راوارد وجودم کنم اگرامکان داشته باشددرمحیطی ساکت وآرام وبدورازهیاهونشسته وسعی میکنم شمع وعودی روشن کرده ومحیط راپاکیزه ومعطرنموده وسکوت را رعایت کنم.
دیگرباافکاری که به مغزم هجوم میاورند واردجنگ نمیشوم واجازه میدهم کارخودشان رابکنند،آنهاواردمیشوندومن هم باشمارش معکوس اعدادوبادم وبازدم های منظم ومتمرکزشدن بر روی آنها،این افکاررابه خارج هدایت میکنم، ذهن وافکارم پس ازچنددقیقه سکوت وتنفس منظم آرام شده وکم کم تخلیه افکارواحساسات میشوم دیگرچیزی مزاحمم نیست نه فکری،نه صدایی ونه جنگی، کاملامتمرکز شده ام ودریچه افکارم کاملابازاست وآماده گرفتن الهامات تازه.
درمراقبه آرام کردن افکار،آرامش درونی خاصی به همراه میاورد ومراباروحانیتی که در درون من است مرتبط میسازد،درآن لحظه دیگرهیچگونه حس خودخواه وخودمحوری وتاییدطلبی ندارم وفقط درانتظار آگاهی ازاراده خداوند وقدرت اجرایش هستم مراقبه کمک میکند تا آرام شدن وصبرکردن رایادبگیرم وشنونده خوبی بشوم،کمکم میکند تادست از احساس دانایی وتوانایی بردارم ودر اقدام وعمل هایم ثابت قدم باشم ونتیجه راچه خوب وچه بدبپذیرم.
مراقبه درهرلحظه ودرهمه جامیتواندانجام شودحتی بادیدن یک گل، بادیدن پروازیک پروانه،وباشنیدن صدای یک آبشار منوط براینکه بتوانیم درلحظه متمرکزباشیم.
بادیدن زیبایی های طبیعت میتوانیم ناب ترین مراقبه هارادرلحظه انجام دهیم.?