22- چه چیزی هست که من نمی خواهم به دیگران بگویم؟ می توانم از آنجا شروع کنم؟

خیلی مسائل هست که لازم نیست همه بدانند!برنامه بهبودی اینگونه نیست که مسائل خیلی خصوصی را با همه در میان بگذارم چرا که اینکار باعث اسیبهای بدتر به من و خانواده و دیگران و حتی اعضا خواهد زد‘اما لازم بود با یم نفر صادق باشم و ضمنا ماسک خود را نیز بردارم و خودم را انطوری که هستم قبول کنم

برنامه‌ الانان بدینگونه نیست که من تمام اتفاقات روزمره زندگیم را برای همه بازگو کنم و به من پیشنهاد میکند تنها با راهنما آنهم به صورتی که. خارج از اصول الانان نباشد عنوان رده و صادق باشم

خوب به نظر من سوال اینگونه هست که از کجا شروع به گفتن بکنیم؟ من خودم از مثبتها و یا اشتباهات کوچک شروع به گفتن یا نوشتن میکنم چون مطمئن هستم که بیماری من هر لحظه آماده است تا به  من حمله ور شود. پس من باید ترس را کنار بگذارم چون کسانی که در این انجمن به حرفهای من گوش میدهند تجارب من را داشته اند پس من نه باید ترس از قضاوت داشته باشم و نه احتیاجی به تایید شدن.
و لازمه بهبودی هم گفتن و نوشتن است که دعا میکنم همه به این شهامت برسن.
 

من اول ار مثبت هام شروع میکنم سعی میکنم حتی درقدمها هم همون دید مثبت رو بکارببرم بامثبت هام داشته هام رو می بینم و فکرنمی کنم که همش خطا بوده بعد از رنجش های کوچیکم حرکت میکنم راهنمامو می سنجم چون هنوز من نمی تونم اعتمادکامل کنم برخوردشو همه جوانب رو تا بتونم به اون اعتماد کنم نمی تونم بی گداربه آب بزنم بعد آرام ٬ آرام راه برام هموارمیشه و میتونم به خودم وراهنمام اعتماد کنم یعنی بعداز مراحل اول متوجه میشم که اینجا گذشته نیست اینجا انسانی که درکنارمن هست انسانی هست که تجارب مثل خود من داره ونیازی به ترسیدن ووحشت از قضاوت ندارم اینجا احتیاج به تایید هیچکس جز خداوند ندارم واینجا جایی هست که عشق اماده شده که کشتی زندگی منو که درطوفان درهم شکسته دوباره تعمیرکنه و دریای متلاطم دلم را آرامش ببخشه ورهایم کنه از هرچه که تا به امروز دست وپای منو بسته و از تعادل خارجم کرده و دوباره برگردم به خودم وامید دوباره زنده بشه .