سنت دوم تاکید می کند که در انجمن ما فقط یک راه برای تصمیم گیری وجود دارد و آن مراجعه به خرد جمعی گروه است . این به این معنی است که هیچ یک از خدمتگذاران ما ( در سطح گروه ، ناحیه ، کمیته کشوری و قاره ای و جهانی ) حق اعمال نظر شخصی در تصمیم گیری ها ندارند . در تصمیم گیری ها هیچ فرقی بین شخص تازه وارد و اعضاء قدیمی و خدمتگذار نیست و همه به اندازه مساوی حق رای دارند . البته فراموش نکنیم وجدان گروهی که در اینجا از آن صحبت می شود طبق اصول انجمن ، اعضاء آن باید دوازده قدم را کار کرده باشند و جبران خسارت قدم نهم را انجام داده باشند . در ضمن داشتن حق رای مساوی برای به حاشیه راندن اعضاء باتجربه نیست . اگر احساس کنیم که الان گروه تصمیم اشتباهی می گیرد وظیفه داریم بدون فوت وقت گروه را روشن کنیم ، اما حق نداریم بر روی حرفمان پا فشاری کنیم و با ابزاری که در اختیار داریم اعمال نظر کنیم . وظیفه ما فقط آگاهی دادن است و بس . این نکته در مورد راهنماها و رهجویانشان بیشتر صدق می کند . وظیفه راهنما است که رهجویانش را توجیه کند تا در جلسات اداری از رای او کورکورانه پیروی نکنند و خودشان به حرفهای موافق و مخالف گوش بدهند و سپس رای بدهند .