16. آيا به نيروي برتر از خودتان باور و یا اعتماد و یا اعتقاد داريد؟

در ابتدا با بی اعتقادی کامل و حتی کاملاً ضد خدا وارد برنامه شدم و حتی وقتی در مقابلش زانو زدم غرورکاذبم وارد احساساتم شد و من را سرزنش میکرد. من در مقابل کسی زانو زده بودم که اصلاً به عادل و رحمان و مهربانیش باورهم نداشتم. امّا با حرفهایی که از دوستان همدردم شنیده بودم، که آنها هم باهمان بی اعتقادی وارد برنامه خودیاری شده اند، خیالم راحت شد، که متوجه باشم من وارد سرزمین بی اعتقادان شده ام. به راستی من بصورت ریا و تزویر و ناصادقی شده و مانند همه آنهایی که با خودشان صادق هستند، من هم صادقانه موقع زانو زدن احساسم را با ترس گفتم: ای کسی که میگویند هستی و من شک دارم، امّا اگر هستی به من هم کمک کن، دیگر از این همه هجوم بیماری خسته شده ام. من وقتی معجزه خداوند را راجع به خودم در چندین موارد دیدم، باورهایم راجع به ظالم و هیولا بودنش از بین رفت او به من در جایگاهی کمک کرد که اگر من بودم هرگز به کسی رحم نمیکردم. او به من رحم کرد و با مهربانی با دنیایی از نقص و کمبود و چندین بیماری لاعلاج و وابستگیهای خطرناک مانند سیگار و موادمخدر و الکل و قرص و هموابستگی به دوستان همدوره ای و مصرف کننده و فروشندگان مواد و عوامل اعتیادهای مختلف مانند قمار و شرطبندی را در من کنار کشید...