· احساس من نسبت به مراقبه کردن چیست ؟

احساس شور شعف احساس داشتن تکیه گاه وهم چنین احساساینکه ندای درونی مرا میشنود

احساس رضایتمندی ،احساس می کنم انسانم و از داشته هایم لذت می برم ،افکارم را آرام می کند و ذهن پر تلاطم را خاموش ،و هرچه انرژی را که از طریق توهمات ورویا بافی وتخیلات به هدر می دادم به راه مثبت برده و باعث می شود فکر ذهن ،احساسات وعواطفم همگی در راه درست هدایت گردد ومراقبت از دستاوردهای که در بهبودی به دست آورده ام .در کل احساس بی نیازی .....

18_بامراقبه کردن وآرامش ذهن وتخلیه افکاربیمارگونه به آرامشی خاص میرسم سبک میشوم اماخودم را قویتراحساس میکنم،نقطه اتصال واتکایم به خداوند بیشترمیشود،نیروی مثبت وزیادی در خودم حس میکنم،حالم بامراقبه خوب شده واحساسم بهترمیشود ومطمئن تر میشوم که نیرویی برتروزیباترومهربانتر همیشه ودرهمه حال مراقب من است ومن میتوانم درهم جا با او رابطه ای دوطرفه و ملموس داشته باشم.
بامراقبه کردن،احساس امنیت،آرامش، ایمان،امیدودرنهایت اعتمادبخداوندرا بدست میاورم،دیگرترسی ندارم واحساس توانمندی پیدامیکنم بامراقبه راه جدیدی برای متصل شدن به خداوند پیداکرده ام وبه فهم ودرک بهتری از ابزار ونشانه های خداوندمیرسم.
همیشه قبل از مراقبه احساس نیازدارم، هنگام مراقبه بدون هر احساسی هستم، وبعدازمراقبه،احساس آرامش وسبکی بسیارزیبایی پیدامیکنم ومتوجه میشوم که دیگر به هیچ عنوان تنهانیستم.
بامراقبه کردن صلح وآرامش را احساس میکنم.?