2- آيا نسبت به راهنما و دوستان انجمني خود وابستگي پيدا كرده‌ايد؟

بله من از دنیایی وارد اینجا شده ام، باید گفت از جهنمی که خودم برای خودم ساخته بودم به اینجا آمده ام و با انجام این اصول و خدمت کردن در برنامه و پیامرسانی و انتقال قدمها به یک سرطانی دیگر، نگذارم منیت و هوای نفسم من را به همان جهنم برگرداند. وقتی وارد برنامه شدم، به من خوشآمدگویی و من را بغل کردند و با اینکه خودشان مریض بودند به من هم توجه داشتند و من راهنماگرفتم و درددل کردم و خیلی مهربان و صبورانه به حرفهای دلم گوش کرد و هرگز سرزنش و ملامتم نکرد. میگفت که خداوند تورا خیلی دوست دارد، برای بهبودی به اینجا فرستاده است. تا من و بقیه همدردانت به تو خدمت کنیم و بهتر است، تو هم دست از دشمنی با خودت برداری و خودت را دوست داشته باشی و خودت را ببخشی و عاشق خودت باشی و با خودت مدارا و رفاقت و مهربانی کنی، تو بیمار هستی و به یک بیمار باید رحم کنی و به اندازه یک بیمار هم از خودت توقع و انتظار داشته باشی و این را بدان که من با عشق و علاقه به تو خدمت خواهیم کرد. این حرفهای تازه را تازه میشنیدم و من هم سعی کردم گوش به حرف بدهم و نتیجه تسلیم شدن و حرف شنیدن را گرفتم. خدمت کردن در ابتدا به خود و سپس به همدردان و در انجمن و جلسه باعث شد، که مدت سه سال من به راهنما و بعضی از همدردان هموابستگی و وابستگی به جلسات وابستگی پیدا کرده بودم و بعداً متوجه شدم، که سه سال وقت مناسب برای وابستگی من بود، وقتی که ارتباطم را با خالق خودم درست کردم و سعی کردم ارتباطم را به همبستگی و دلبستگی تبدیل کنم...