هیولای اعتیاد در چند سالی که فعال بود همه چیز که فکرش رو میکردم ازم گرفت از نظر جسمی روحی عاطفی کلا نابودم کرد دعواهایی که آبرومو برد دعوا در شرکت پرخاشگری های ویرانگر به خانوادم مهریه طلاق فروپاشی خانواده رفتن آبروم در سرکار و همه جا چنان خسارتی زدم که همش از بیماری اعتیادم بود که بنظرم مواد مخدر التیامی بود و اگر مواد مخدر نبودشاید تاالان یازندان بودم یا اعدام شده بودم و یا مرگ من هر بلایی بوجود اومد اول به خودم ضربه زدم بعد به خانوادم جامعه هم که از خسارت ها کلک بازی ها هوسرانی ها شهوت طلبی ها رابطه های نامشروع  من در امان نبود  با  اصول جلسه کارکرد قدم کلا اصول انجمن معتادان گمنام این هیولای نامرد رو بیهوش نگه داشتم و میدانم اگر در ان ای نباشم به محض فعال شدن بیماریم هیولا هزار برابر بیشتر از قبل بزرگ شده و مرا به کام مرگ میفرستد و نابودترم میکند

من نه هیولا هستم و نه یک فرشته فقط یک انسان با بیماری خاص که به واسطه آن خسارت و صدمات زیادی به خودم و اطرافیانم زده ام.
بیماری اعتیاد را میشود با صفاتی حتی بدتر از هیولا هم توصیف کرد ولی این باعث نمیشود که من شخصیت خودم را هیولا معرفی کنم.

61-زمانیکه موادمصرف میکنم ودراعماق بیماری هستم ازهیولاهم بدترمیشوم ، زمانیکه بانواقصم زندگی میکنم فقط حامل پیام بدهستم ، زمانی که درمسیربهبودی هستم چیزی بین این دو هستم یعنی بین هیولا وپیامد بد وخروج ازمسیربهبودی یعنی درآعوش یکی از این دوتا افتادن. وقتی که از تعادل ومسیربهبودی خارج میشیم مرضمون فعال میشه ودرهردومورد بیماری ما توان وقابلیت مسموم نمودن وبیمارکردن خانواده وجامعه رادارد ودرهرصورت چه هیولا وچه پیامد بد چیزی جززندان تیمارستان ومرگ برایمان نخواهد داشت این بیماری وپیامدهایش حدومرزی برای خودش قایل نیست وپیامی ندارد جز مرگ وبدنامی?