ترس قدم چهارم 25 اردیبهشت

«وقتی به این قدم میرسیم، اکثر ما میترسیم هیولایی در ما وجود داشته باشد که اگر آزادش کنیم، ما را نابود خواهد کرد.»

کتاب پایه

v

اکثر ما از نگاه کردن به خود و بررسی درون خود واهمه داریم. میترسیم اگر اعمال و انگیزههای خود را بررسی کنیم، با جهنم سیاهی از غرور و تنفر مواجه شویم. اما وقتی قدم چهارم را برمیداریم، درمییابیم این واهمهها توجیهی ندارند. ما نیز مانند هر کس دیگر انسان هستیم—نه بیش و نه کم.

شخصیت همه ما ویژگیهایی دارد که به طور خاص به آنها افتخار نمیکنیم. در یک روز بد شاید فکر کنیم خطاهای ما بدتر از خطاهای دیگران است. در لحظاتی، اعتماد به نفس خود را از دست میدهیم. انگیزههای خود را زیر سؤال میبریم. شاید حتی هستی خود را نیز زیر سؤال ببریم. اما اگر بتوانیم ذهن اعضای انجمن را بخوانیم، متوجه همان کشمکشها خواهیم شد. ما از دیگران بهتر یا بدتر نیستیم. 

فقط میتوانیم آنچه را اذعان و درک میکنیم، تغییر دهیم. به جای اینکه به ترس خود از آنچه در درون ما مدفون شده، ادامه دهیم، میتوانیم آن را آشکار کنیم. دیگر وحشتزده نیستیم و بهبودی ما در روشنایی کامل آگاهی از خویشتن شکوفا میشود.

v

فقط برای امروز: از آنچه نمیدانم، نمیترسم. ترسهای خود را آشکار میکنم و میگذارم ناپدید شوند.

آیا مشتاقید که حضوز خدا را احساس کنید وندایش را به دل بشنوید؟راه تسلیم را بپیمایید.
تسلیم یعنی:بدانیم،ما هیچ هستیم و«او»همه چیز.
تسلیم یعنی :تشخیص دهیم ما به تنهایی نمی توانیم کاری انجام دهیم بلکه خداوند یگانه فاعل است.
بگذار که وسیله ی انجام خواست الهی باشم،
مجرای لطف ورحمت «او» دردنیای درد ورنج.
آن کس که خود را به خداوند تسلیم می کند پیوسته ایمن است.
خداوند چنین کسی را هرگز ترک نمی کند واو هم هرگز خدارا ترک نمی کند.

25 اردیبهشت فقط برای امروز از تاب اندیشه امروز a day at a time
قبل‌ از آغاز برنامه‌ بهبودی ترس‌ و وحشت‌ بر زندگاني‌ ما حاكم‌ بود. بعنوان‌ يك‌ فردمعتاد ما از همه‌ چيز و همه‌ كس‌ وحشت‌ داشتيم‌. حتي‌ از خود نيز مي‌ترسيديم‌. وبيش‌ از هر چيز و هر كس‌ از خود «ترس‌» در وحشت‌ بوديم‌.امروز من‌ با اتكا به‌ خداوند و پذيرش‌ كمك‌ از طرف‌ او خود را قادر به‌ انجام‌ تمام‌كارهايي‌ كه‌ از من‌ خواسته‌ مي‌شود مي‌دانم‌. ترس‌ و نگراني‌ وجود مرا ترك‌ مي‌كند واحساس‌ رضايتبخش‌ اعتماد به‌ نفس‌ جايگزين‌ آن‌ مي‌شود.براي‌ مدتهاي‌ زيادي‌ من‌ وحشت‌ زده‌ در حال‌ فرار بودم‌ و شايد ترس‌ و وحشت‌ رابعنوان‌ دستاويزي‌ براي‌ گريز از گرفتن‌ تصميم‌ مورد استفده‌ قرار مي‌دادم‌. حتي‌ زماني‌كه‌ در كاري‌ توفيق‌ پيدا مي‌كردم‌ از پذيرش‌ مسئوليت‌ آن‌ اجتناب‌ مي‌ورزيدم‌.خداوند مرا كمك‌ كرد تا با ايمان‌ به‌ او و اعتماد به‌ قدرت‌ پايان‌ ناپذيرش‌ بر ترسهاي‌خود چيره‌ گردم‌.آيا من‌ باور دارم‌ كه‌ شهامت‌ و اعتماد به‌ نفس‌ نتيجه‌ تسلط‌ بر ترس‌ و وحشت‌مي‌باشد؟
«ترس‌ مرا از ريسك‌ كردن‌ مصون‌ مي‌دارد».