· چرا لازم است که ما آنقدر به نوشتن ترازنامه شخصی ادامه دهیم تا برایمان به صورت یک غریزه در آید ؟

زیرا برای من یک الگو به مرور و آهستگی با تکرار و تمرین و عادت ملکه ذهن شده و یاد میگیرم و عادت میکنم همواره قدم 10 را در زندگی روزانه خود به حالت اتوماتیک اجرا نمایم و مثل سابق باری به هرجهت و یلخی زندگی نکنم و انضباط شخصی پیدا نمایم و اینکار جزوی از شخصیت و وجود من شود و بدلیل نواقص اخلاقی ام آنرا پشت گوش نیندازم

ما با تکرار نوشتن می توانیم ان را به صورت رفتاری معمول شده در زندگی امان قرار دهیم ان قدر به این کار ادامه می دهیم کهجزی از خلق وخوی ما گردد.

زیرا به واسطه اینکه بیماری ما غیر قابل علاج و پیشرونده و کشنده است و حتی در دوران پرهیز هم رشد آن متوقف نشده و در اثر بیتوجهی به اصول روحانی نهفته در قدمها و انجام ندادن برنامه براحتی عوارض بیماری قابل برگشت و حتی عود مجدد میباشد ما از قدم چهارم با نوشتن ترازنامه اخلاقی خود شروع به بازیابی شخصی کردیم در قدم 5با اقرارچگونگی دقیق خطاهایمانبه خود خداوند و یک انسان دیگر کوله باری از رنجش ها ترسها و روابط ناسالم و حتی داشته های خود را و مشکلات خود را در برابر خداوند قرار دادیم در قدم 6و7 آمادگی کامل پیداکردیم که خداوند کلیه نواقص اخلاقی ما را برطرف کند و از او با فروتنی خواستیم کمبودهای شخصیتی مارا برطرف کند د قدم 8و9 پس از تهیه لیست خسارات برای جبران آن دعا و تمایل و آمادگی یافته و شروع به اقدام و عمل برای جبران خسارت نمودیم مگر اینکه باعث بروز خسارت جدید شویم با طی این قدمها وضعیت روحی و معنوی خود را رشد و توسعه دادیم حال برای مراقبت از اوضاع جدید و حفظ و ارتقائ آن لازم است به نوشتن ترازنامه روزانه و شخصی خود ادامه دهیم تا هرگاه در اشتباه بودیم و متوجه شدیم به آن اقرار نموده جلوی پیشروی بیماری را و افتادن در چرخه بیماری اعتیاد را متوقف کنیم به نظرم افکار بیمار گذشته ما هر زمان آماده بروز و برگشت هستند و این قدم بهترین مانع محافظ هست

قدمها یک فرایند است کهغ هیچگاه پایان نمی یابد، ترازنامه شخصی می بایست روزانه انجام شود چرا که برنامه بهبودی روزانه است، من هر شب بایستی بررسی کنم که در چه قسمتهایی مشکل دارم و بدنبال راه حلش بگردم، و بتوانم برای روز بعدش مجددا برنامهریزی کنم

11_به این دلیل که هرکارورفتاری، وهرعملی بواسطه تکراروتمرین بصورت عادت وغریزه درمیایدوناخواسته ملکه ذهن میگردد خصوصأاگربصورت صحیح ودرست به انجام آن عادت کنیم،آن زمان است که میبینیم بدون هرگونه ناراحتی ویاجنگ داشتن بطور نرمال وطبیعی آنرا انجام میدهیم ودرهرزمان،هرچیزی که با این غریزه وعادتی که پیداکرده ایم مغایرت داشته باشدسریعامتوجه آن شده ومیتوانیم بدون هرگونه توجیه وبهانه ای وآوردن دلایل بظاهرموجه آنرا اصلاح کرده وکاردرست را انجام دهیم.
یک الگو وحرکت صحیح به مرور وبا آگاهی که پیداکرده ایم میتواندتبدیل به یک حس درونی شودومامیتوانیم همواره این الگو وحس درونی را درزندگیمان بکار گرفته وبطورخودکاراجراکنیم وبه بیماری اجازه ندهیم که ازماجلوبزنددیگرکارامروز رابه فردانمیندازیم ومراقبیم که نواقصمان درتاریکی نماند.
بیماری ونواقص مادرتاریکی وبدون اقرار به آن،سریعأرشدمیکندهمانندعادات ورفتار بدمان که در درون ما ودرقسمت تاریک وجودمان سریع رشدمیکند.
ماباترازنامه نویسی ومداومت درانجام آن خودمان،رااصلاح میکنیم ومتوجه میشویم که این ترازنامه نویسی ومشورت چقدر در زندگیمان کاربرد دارد واجرای آن بصورت روزانه به کیفیت وعمق روحانیتمان کمک میکند.
مداومت درنوشتن ترازنامه وبصورت عادت وغریزه درآمدن آن،کمکمان میکند تافقط برای امروز زندگی کنیم وبه آن تعادل وآرامشی که برنامه نوید میدهد برسیم.?