با توجه به اینکه این روش های راهنما بودن کاملا شخصی است و ممکن است حتی درست نباشد لطفا به کتابچه راهنما و رهجو یا پمفلت ان و یا صفحه93 و 94 کتاب چگونگی کارکرد قدم مراجعه نمایید.درست ترین جوابها در نشریات ان ای است

عی میکنم به خداوند اجازه دهم در صورتیکه او صلاح دانست فردی را سر راهم قرار دهد و ابدا نقش کارگردان را بازی نکنم در حقیقت من وسیله و ابزار خداوند باشم چون او میداند که چطور مرا راهنمایی نماید من هروقت که رهجو نیاز داشت برایش وقت میگذارم و کلاس قدم هم هفتگی و مرتب البته رهجوی بی برنامه هم داشته ام که من در برابرشان عاجزم آنها خودشان باید تمایل داشته باشند من میتوانم راه را نشانشان دهم و ماهیگیری را یادشان دهم با دادن یک ماهی و راه انداختن به روش فوری و اجباری کارساز نیست من سعی دارم رهجویانم را آزاد بگذارم تا هرقدر طالب هستند بتوانند از سفره باز دانش و آگاهی و تجربه ام استفاده کنند ولی هرگز تحمیل نمیکنم عقایدم را

شخصی

9_ازنظرمن راهنمابودن یعنی انسانیت رابه مرحله عمل درآوردن،بدون هرگونه توقع وزیربنایی.
همیشه دعاکرده ام وازخداوندخواسته ام تا عشق خدمت رادردلم زنده نگه دارد.
همیشه سعی کرده ام دوگوش شنواداشته باشم،وازدادن راهکار حذر کرده ام،درکارهای خصوصی رهجویانم دخالت نمیکنم،وبرای قبول حرفهایم اصرارنمیکنم،درمسائل خانوادگیشان به هیچ عنوان دخالت نمیکنم،وهرگز اجازه نمیدهم مسائل مالی دراین رابطه وارد شود،درمواقعی که خطر راحس کنم حتما به آنهاهشدارمیدهم مانند عدم حضورشان درجلسات،هرهفته کلاسهای قدم باید رأس ساعت تعیین شده شروع شود ودوستان نیز باگرفتن تجربه به سوالات خودپاسخ داده باشند،ومن هم بعدازشنیدن تجربه های آنها،تجربه های خودم رابدون داستان سرایی دراختیارشان میگذارم.درموردشان کنترل وقضاوت وسرزنش نمیکنم وگمنامی شان راصددرصدحفظ میکنم.آنهاراازعواقب کارهایی که مشورت میکنندآگاه میکنم وترازکارهایشان رادرمیاورم،اماتصمیم گیری را به عهده خودشان میگذارم،اگر از پاسخ سوالی اطلاع نداشته باشم صادقانه اقرارمیکنم وازتجربه های راهنمایم استفاده میکنم،اعتمادبنفس را ازرهجوهایم نمیگیرم،سعی میکنم همیشه در دسترسشان باشم بامسائل آنها احساسی برخورد نکرده وازبالاهم به آنها نگاه نمیکنم،بیشتر روی وظایف خودم تمرکز دارم،اصول رابیشترتمرین وتکرارمیکنم وعشق ومحبت،سرلوحه روابطم میباشد.?