در پشت هيچ در بسته اي ننشينيد  تا روزي باز شود .....

راه ديگري را جستجو كنيد ...

 و اگر نيافتيد ، همان در را بشكنيد !!...

 "ارد بزرگ"

چگونه ممکن است کسی را دوست داشت و در عین حال به او آسیب رساند؟
آن کس که در قلب خودعشق داشته باشد، قادر به آسیب رساندن نخواهد بود .

عشق
 همچون توفان سرزمین غبار گرفته وجود را پاک می کند و انگیزه رشد و باروری روزافزون می گردد 

دمهای ماندگار ، تنها به آرمان می اندیشند . 

حکیم ارد بزرگ

مردمان توانمند ، در میان جشن و بزم نیستند . آنها هر دم ، به آرمانی بزرگتر می اندیشند و برای رسیدن به آن ، در حال پیکارند .  

حکیم ارد بزرگ

میندیش که دیگران ، تو را به آرمانت خواهند رساند . 

حکیم ارد بزرگ

 

پیش نیاز رسیدن به دلیری و بی باکی ، یافتن آرمان و خواسته ای هویداست .  

حکیم ارد بزرگ

آدمی آنگاه از همه توان و نیروی خویش برای کاری بهره می گیرد که در آن ، آرزو و باورهای درونی خویش را ببیند . 

حکیم ارد بزرگ

مهم نیست تا چه اندازه رشد کرده ایم ، مهم این است که ، از آرمان هایمان دور نشده باشیم . 

حکیم ارد بزرگ

آدمياني مانند گل هاي لاله ، زندگي کوتاه در هستي  و نقشي ماندگار در انديشه ما دارند . ارد بزرگ

 

 

 

ناداني و پستي يک نفر در گذشته ، نمي تواند ميدان انتقام از خاندان او باشد .  ارد بزرگ

 

رازها در هنگامه شادي و بازي آدمي است . نکته فراموش شده جهان انديشه ، تعريف درست اين حالت هاست .   ارد بزرگ

 

رويش باغ سکوت ، در هنگامه خروش و همهمه ارزشش را نشان مي دهد .   ارد بزرگ

 

اين ديدگاه اشتباست که بپنداريم مرد توانا ، فرزندي همچون خود خواهد داشت .  ارد بزرگ

ريگهاي ساحل خرد ، نشيمنگاه پندارهاي پاک و شبانه توست .  ارد بزرگ

 

گسستن دو همسر مي تواند خانداني را از هم بپاشد .  ارد بزرگ

 

خرد ابتدا به انديشه پناه مي برد .  ارد بزرگ

 

کليد رازهاي بزرگ ، در ژرفاي کمي نيست .  ارد بزرگ

 

ﺁﺗﺸﯽ ﺯﺩ ﺷﺐِ ﻫﺠـــﺮﻡ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ

ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘـــــﻢ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻫﺠـــﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ

ﮔِﻠﻪ ﺋﯽ ﮐــــــــﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮔِﻠﻪ ﺑﯿﮕـــﺎﻧﻪ ﺷﺪﯼ

ﺁﺷـــــﻨﺎﯾﺎ ﮔِﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺯ ﺗﻮ ﭼﻨـــــــــﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ

ﻣﺴﻨﺪِ ﻣﺼـــــﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﻣَـــﻪ ﮐﻨﻌــــــﺎﻥ ﮐﻪ

ﻣﺮﺍ
ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﺣـــﺰﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﺳــــــــﺮﻭِ ﻧﺎﺯﺍ ﮔَــــﺮَﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐِﺸﯽ ﭘﺎﯼ ﺍﺯ ﺳَﺮ
ﻣَﻨَﺖ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺷـــــﻮﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﮔﻮﻫﺮِ ﻋﺸـــﻖ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﺣـــــــﻞ ﺑﻨﻤﻮﺩ
ﺁﺧــــــﺮﻡ ﺩﺍﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮــــﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﺩﺭ ﭘﻮﺳـــﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﯿﺪﻡ
ﮐﻪ ﺩﻟﯽ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺁﻥ ﭘﺴـــــﺘﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﻟﻌــــــــﻞِ ﻟﺒﺖ ﺑﺎﺩ ﺣِـــــﻼﻝِ ﺧَﻂِ ﺳﺒﺰ *
ﮐﻪ ﭘُﻠﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺣَﯿﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ *
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘـــﻪ ﺍﺳﺖ ﻫُﻤـــــــﺎﯼ ﺷﻮﻗﻢ
ﺑﻪ ﻫـــــﻮﺍﺩﺍﺭﯼ ﺳَﺮﻭﯾﺴـــﺖ ﺧﺮﺍﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﺩﻓﺘﺮِﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺳﺮﺧﻂ،ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﯿﺪ
ﺁﯾﺘﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣـــــﺶ ﺍﺯ ﯾﺎﺀﺱ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﺷﻬــــــــﺮﯾﺎﺭﺍ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻮﯾﺎﻥ ﺑﺮﮔﯿﺮ *
ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊِ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﭙﺮﺱ
ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ

^{_{اگر اقدامی با شکست و دلسردی روبرو شد نباید دست از تلاش و کوشش برداشت
 و  امید پیروزی را از دست داد .}}

 

اندیشه و انگاره ای که نتواند آینده ای زیبا را مژده دهد ناتوان و بیمار است . اُرد بزرگ

 

پیش نیاز دلیر بودن بدنی ورزیده نیست ، گاهی آدمهای سبکبار، پشت کوهستان را هم به خاک مالیده اند . اُرد بزرگ