در دنیا فقط از یک چیز باید ترسید و آن خود ترس است .
ناپلئون بناپارت
 

تنها راه غلبه بر ترس روبرو شدن با آن است.
ما غالبا به طرف حوادثی کشیده می شویم که از رویارو شدن با آنها وحشت داریم
.بنابراین اگر از تنهایی بترسید تنهایی را برای خود به ارمغان می آورید.
اگر از بدهکار بودن بترسید به احتمال زیاد با تمام زیر و بم آن آشنا خواهید شد.
اگر از دستپاچگی و پریشان حالی واهمه داشته باشید همان را تجربه خواهیدکرد.
این، روش زندگی برای تشویق ما انسانها به رشد کردن است.
آندرو متیوز
 

اگر توجه مان را به چیزی جلب کنیم که از آن وحشت داریم ،
بطور قطع همان بلائی را که از آن می ترسیم ، به سرمان می آید .
آنتونی رابینز]
 

از آهسته رفتن نترس ، از بی حرکت ایستادن بترس .
مثل چینی
 

 از دشمن خودت یکبار بترس و از دوست خودت هزار بار.
چارلی چاپلین
 شجاع یکبار می میرد ولی ترسو هزار بار .
الین چانک  
 کسی که از مرگ می ترسد از زندگی لذت نتواند برد.

باید از بدی کردن بیشتر بترسیم تا بدی دیدن.


هرگز اجازه ندهید ترس شما را به " بی تفاوتی " سوق دهد 
 

ترس فرزند بی ایمانی است.آن کسی که در ترس زندگی می کند،
به خدا اعتقاد محکم و درستی ندارد.حتی اگر پیوسته نام خدا را به زبان بیاورد

سرعت آهو 90 کیلومتر در ساعت است در حالی که سرعت سريعترين شیر 57 کیلومتر در ساعت است .

در اغلب موارد آهو طعمه ی شیر می شود

چرا ؟؟؟

.

.

.
آهو در حال فرار ایمان دارد که شکار شیر است و در مقایسه با شیر ضعیف تر است.
ترس او از شکار شدن باعث می شود که او برای سنجش فاصله اش با شیر مدام به پشت سر نگاه کند که به همین خاطرسرعتش بسیار کم می شود تا جایی که شیر می تواند به او برسد!!!
اگر آهو به پشت سرش نگاه نکند طعمه ی شیر نمی شود!
اگر آهو به سرعت خود ایمان داشت همانگونه که شیر به نیرویش ایمان دارد هیچگاه طعمه ی شیر نمی شود !
این قصه ی خیلی از ما آدم ها هم هست.
اگر به خودمون ایمان نداشته باشیم و در طول زندگی همه اش به پشت سر نگاه کنیم و به مرور خاطرات گذشته مون بپردازیم این میشه که از زندگیمون عقب می مونیم و آینده رو هم از دست میدیم.

 

حضرت علی علیه السلام : هنگامی که از چیزی میترسی ، خود را در آن بیفکن ، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی ، از خود آن سخت تر است . نهج البلاغه حکمت 175

"عمیق ترین ترس ما از آن نیست که ناتوانیم،

بلکه از آن است که بیش از حد توانمند هستیم!!

ما از خود می پرسیم:

"مگر من که هستم که باهوش، جذاب، با استعداد و فوق العاده باشم!؟!"…

باید بگویم که در واقع شما که هستید که چنین نباشید؟

خود را حقیر شمردن، کمکی به جهان نمی کند!!
این تفکر که با کوچک شمردن خود،
به سایرین احساس امنیت می دهید،
به هیچ وجه خردمندانه نیست.