من و زندگی همیشه در حال جنگیم ،

او برای از پای درآوردن من ...
و من برای روی پای نگه داشتن او ... !

باید خوب و بد دنیا را پذیرفت ، 

وقت ناراحتی ، لبخند زد ...

به داشته ها عشق ورزید ...

و آنهایی که رفته اند را به خاطر سپرد !

همیشه ببخشید ...

ولی هرگز چیزی را فراموش نکنید ،
از اشتباهاتتان درس بگیرید ،
اما هرگز افسوس نخورید ...
آدمها تغییر می کنند ...
مشکلات بوجود می آیند ...
اما یادتان باشد ، زندگی می گذرد ... !

 

 

 

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺩﻧﺠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺩ

ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ…. ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ.

ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺷﺮ ﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ

ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭد

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ

ﯾﮏ ﺳﺮﺍﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد.………. زندگی کن

ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ .

ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ….

ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ .

ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ….

ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ….

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ….

ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛

ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

زندگي كوتاه است لذت ببريد

عشق كمياب است از دستش ندهيد

خشم بد است رهايش كنيد

ترس قاتل ذهن است شكستش دهيد

خاطرات شيرينند قدرشان را بدانيد.

به پیری عالم گفتند :
فلانی شاهکار میکند، چرا که قادر است پرواز کند،
گفت: این که مهم نیست، مگس هم میپرد.

گفتند :فلانی را چه میگویی؟ 
که روی آب راه میرود! 
گفت:اهمیتی ندارد، 
تکه ای چوب نیز همین کار ﺭا میکند،

گفتند :پس از نظر تو شاهکار چیست؟گفت: این که در میان مردم زندگي کنی ولی هیچگاه به کسی زخم زبان نزنی،دروغ نگویی، کلک نزنی و سوءاستفاده نکنی، 
این شاهکار است.
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ
" ﺗﺤﻤﻞ" 
ﮐﻨﻴﻢ، 
ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ
"ﻗﻀﺎﻭﺕ " 
ﻧﮑﻨﻴﻢ .ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻱ
"ﺷﺎﺩﮐﺮﺩﻥ " 
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻼﺵ ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﻬﻢ 
"ﺁﺯﺍﺭ " 
ﻧﺮﺳﺎنیم .ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭا
"ﺍﺻﻼﺡ" 
ﮐﻨﻴﻢ، 
ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﻪ
" ﻋﻴﻮﺏ " 
ﺧﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ .ﺣﺘﻲ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ 
ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ
"ﺩﻭﺳﺖ "
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، 
ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ
" ﺩﺷﻤﻦ" 
ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ .ﺁﺭﻱ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺯﻳﺴﺘﻦ، 
* شاهکار *
است.

خيلى وقتها دلم مى گيره از اين مسير زندگى ! 
از اين مسيرى كه براى رسيدن به مقصدى بود ..
مقصدى كه روزى تمام هم و غم نسل من و نسل گذشته من تلاش براى رسيدن به آن بود !
و چه جانفرسا راه پيموديم در راهى ناهموار و طولانى ..
هرچه بيشتر مى رفتيم مى فهميديم راه دورتر مى شود ...

چه سنگلاخ راه ها ! چه جانفرسا راه ها ! 
و چه اركسترى كه هيچ سازش همگون نبود ! 
هارمونى و ملودى ... 
و به راه افتادگانى بى تجربه و ساده كه گمان كرده بودند مى شود حركت را شروع و كرد و آموخت !! 
ما بسيار سخت راه هايى را پيموديم كه مقصد ناپيدا بود ..

انسانهای قوی می دانند چگونه به زندگی شان نظم دهند .

حتی زمانی که اشک در چشمانشان حلقه می زند 

همچنان با لبخندی روی لب می گویند "من خوب هستم" .

تغییر درپیش است !

"دوران سختی به پایان رسید"

اگر نگاهی بیندازیم به آنچه ما را وادار میکند تا بر روی چیزهایی که خارج از ما هستند پافشاری کنیم اغلب پی می بریم که زیر بنای این رفتار ما ترس است ما از خودمان می ترسیم از دنیا می ترسیم و از این میترسیم که مبادا کسی بفهمد که ما چقدر ترسیده ایم