وقتی به یک سلوک و آرامش خاص می‌رسی که همه چیز را پائین

بیاوری و فقط «خدا» را اون بالا نگه داری . . .

عاشق نباشی حس باران را نمی فهمی
فرق قفس با یک خیابان را نمی فهمی
عاشق نباشی می روی در جاده ها،اما
معنای فصل برگ ریزان را نمی فهمی
عاشق نباشی،زندگی بی رنگ و بی معناست
درد درون چشم انسان را نمی فهمی
در شعرها دنیایی از اسرار پنهان است
عاشق نباشی،درد پنهان را نمی فهمی
عاشق نباشی فصل پاییز و بهار، حتی
زیبایی فصل زمستان را نمی فهمی !

"من همیشه خوشحالم.
میدانی چرا؟
چون از هیچکس انتظاری ندارم."

جاده های زندگی را خدا هموار می کند


 کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست  . . .

اگر در جریان رودخانه صبرت ضعیف باشد

هر تکه چوبی مانعی عظیم بر سر راهت خواهد شد!

انسان وقتی تمام عیار، وحدت یافته، آرام، بارور و شادمان می شود که فرآیند فردیت کامل شود، وقتی که ؛ خودآگاه و ناخودآگاه او بیاموزند در صلح و صفا با هم زندگی کنند و مکمل یکدیگر باشند

مبارزه است که قدرت می آورد نه استراحت. استائل

اگر احساس رنج کردی، بی حکمت نیست، چیزی در دلت هست که باید بسوزد تا تو پاک شوی.