30 فروردین تلاش سخت

«بسیاری از اوقات معتادان پاداش فعالیت را بدون انجام کار سخت جستجو کردهاند.»

کتاب پایه

v

وقتی برای اولین بار به NA آمدیم، برخی از ما همه چیز میخواستیم و آن هم فوراً؛ آرامش، اتومبیل، روابط خوشایند، دوست، صمیمیت با راهنما، یعنی همه چیزهایی که سایر افراد پس از ماهها و سالها کارکرد قدمها و زندگی کردن طبق شرایط زندگی آن طور که هست، به دست آورده بودند.

از طریق تجربه درس دشواری را فرا گرفتیم که آرامش تنها از طریق کارکرد قدمها حاصل میشود. اتومبیل جدید از طریق حضور روزانه در محل کار و تلاش برای "اجرای این اصول در همه امور خود" از قبیل شغل به دست میآید. روابط سالم در نتیجه تلاش زیاد و تمایل دوباره برای برقراری ارتباط حاصل میشود. دوستی با راهنما در نتیجه برقراری ارتباط در مواقع تفریح و نیز در مواقع سختی و گرفتاری به دست میآید.

در معتادان گمنام راه بهتری برای زندگی پیدا کردهایم. اما برای رسیدن به مقصد خود باید سخت تلاش کنیم.

v

فقط برای امروز: زندگی بهتری میخواهم. از خواستههای خود ترازنامهای تهیه میکنم و راه رسیدن به این خواستهها را پیدا میکنم، درباره آن با راهنمای خود صحبت میکنم و تلاش لازم را انجام میدهم.

روزبه روز-سی ام فروردین فقط برای امروز-روز به روز -شاپور الف
امروز می‌دانم که آرامش و خوشحالی هدیه آزادی است. امروز آزادیم را جشن می‌گیرم. آیا می‌دانم که رها شدن از دست دیو عادت و اعتیادها و وابستگی‌ها تنها توسط خداوند میسر می‌شود؟ یا باور دارم که تغییر و رشد و آرامش از درون من سرچشمه می‌گیرد؟ امروز شاد بودن و احساس آزادی از بند اسارت را با آرامش درونی می‌شود تجربه کرد. هر روز می‌خواهم نکات مثبت و فضیلت‌هایم را شناسایی کنم. می‌خواهم خودم را دوست داشته باشم. می‌خواهم خودم را ببخشم. می‌خواهم به خودم احترام بگذارم. می‌خواهم به‌خاطر رهایی از وابستگی‌ها، رهایی از سم نیکوتین و رهایی از افکار و رفتارهای ناسالم به خدا و خودم تبریک بگویم. آیا من فرصت کافی را جهت اداره کردن زندگی به دیگران خواهم داد؟ که آنها در کمال آزادی و سرفرصت و آنطور که خودشان دوست دارند برای خود و زندگی خودشان طرح و برنامه بریزند و از آزادی خود برای امروز و پی‌ریزی آینده‌ی و انتخاب خود بهره ببرند! آیا درک کرده‌ام که وسوسه‌ی سرپرستی و اداره کردن امور دیگران و دخالت در کارهایی که مربوط به خودشان است، می‌تواند به راحتی مرا از مسیر و چرخه‌ی بهبودی منحرف کند.
آزاد شدم، دیگران هم حق آزادی دارند!

هیچ کس را قضاوت نکن.
هیچ کس را سرزنش نکن.
فقط اشتباهات وضعف های خودرا سرزنش کن،
بی آن که صبوری ات ازدست رود یا افسرده شوی.

30 فروردین
سی ام فروردین ماه
]از زندگی با الکلیسم یاد گرفتم که برنامه ها هر لحظه عوض میشوند و قوائد هم بر اساس آنها عوض میشوند . نسبت به همه کس و همه چیز بی اعتمادی کامل پیدا کرده بودم . چون نمی توانستم روی هیچ چیز حساب کنم . در نتیجه اغلب بدون فکر به هر فرصتی متوسل میشوم . پشت کار هایم یک احساس نا امیدی بود "بهتر است حالا این فرصت را از دست ندهم و یا ممکن است این تنها شانس من یاشد " الانان روش دیگری را بمن نشان میدهد . (فقط برای امروز) میتوانم تصمیماتم را بر اساس آنچه که فکر کیکنم برای امروز و زمان حال مناسب است ،اتخاذ کنم نه بر اساس ترس از آنچه که ممکن است در آینده از دست بدهم . میتوانم فکر کنم ، قبل از آنکه به ترسهایم عکس العمل نشان بدهم و بخاطر می آوردم که به آسانی اینکار را انجام بدهم . اگر احساس میکنم امروز قادر نیستم کاری انجام بدهم ، ایمان دارم که اگر قرار است کاری انجام بدهم آنرا در یک فرصت دیگر انجام خواهم داد . نباید این طرز فکر را داشته باشم که این کار حتما باید حالا انجام شود یا هیچ وقت ،تماما انجام شود . یااصلا انجام نشود
یاد آوری امروز
امروز مجبور نیستم با ترسهای کهنه ام محدود شوم ، در عوض آنچه که به نظر درست میرسد انجام میدهم . مجبور نیستم هر پیشنهادی که بمن میشود دنبال کنم میتوانم امکانات را در نظر بگیرم دعا کنم و از خداون راهنمایی بخواهم که بهترین راه را انتخاب کنم "راهنما برای تک تک ما وجود دارد . به ارامی گوش کردن بما کمک میکند تا کلمه درست را بشنویم . خود را در میان جریانی از قدرت و آگاهی که به زندگی شما سرازیر میشود . رها کنید سپس بدون سعی و کوشش و در رضایت کامل به سوی حقیقت رانده می شوید

30 فروردین  a day at a time  از کتاب اندیشه امروز
آيا رهايي‌ من‌ از اعتياد بصورت‌ تصادفي‌ بدست‌ آمده‌ است‌؟ آيا اين‌ رهايي‌ نتيجه‌تغيير ناگهاني‌ من‌ از موجودي‌ ضعيف‌ به‌ انساني‌ قدرتمند مي‌باشد؟ آيا زندگي‌ من‌ ازحالت‌ نوميدي‌ و درماندگي‌ بطور اتفاقي‌ به‌ حالت‌ كنوني‌ رسيده‌ است‌؟ آيا من‌مي‌توانم‌ كه‌ راحتي‌ و آرامش‌ زندگي‌ جديد خود را فقط‌ ناشي‌ از قدرت‌ اراده‌ خودبدانم‌، و انتظار داشته‌ باشم‌ تمام‌ نابسامانيهاي‌ زندگي‌ گذشته‌ كه‌ زاييده‌ شخصيت‌معتادگونه‌ من‌ بوده‌ است‌ تغيير يابد؟ آيا من‌ مي‌توانم‌ خود را منشأ تمام‌ اين‌ تغييرات‌بدانم‌؟آيا من‌ فراموش‌ كرده‌ام‌ كه‌ در اوج‌ درماندگي‌ چگونه‌ دست‌ ياري‌ به‌ درگاه‌ خداوندبزرگ‌ دراز كردم‌ و از او كمك‌ خواستم‌؟آيا من‌ مي‌دانم‌ كه‌ تغييرات‌ زندگي‌ من‌ معجزه‌اي‌ است‌ كه‌ هيچ‌ انساني‌ قادر به‌ انجام‌دادن‌ آن‌ نبوده‌ است‌؟همزمان‌ بامشاركت‌ بيشتر در برنامه‌ و يافتن‌ دوباره‌ خود اين‌ احساس‌ كه‌ تمامي‌تغييرات‌ مثبت‌ زندگي‌ من‌ ناشي‌ از اراده‌ خداوندي‌ است‌ در من‌ قوت‌ مي‌گيرد. آيا من‌پذيرفته‌ام‌ كه‌ بهبودي‌ يك‌ معجزه‌ پيش‌ رونده‌ است‌ نه‌ يك‌ اتفاق‌ ساده‌.
«زندگي‌ سرشار از معجزه‌ است‌»