ترس 25 دی

«به تدریج با نیروی برتر خود به عنوان منبع قدرت، احساس راحتی میکنیم. وقتی یاد میگیریم

به این نیرو اعتماد کنیم، رفته رفته بر ترس از زندگی غلبه میکنیم.»

کتاب پایه

v

از آنجا که عاجز هستیم، زندگی بر اساس اراده شخصی تجربه غیر قابل اداره و ترسناکی است. در دوران بهبودی، اراده و زندگی خود را در پناه و به مراقبت خداوندی که درک میکنیم، سپردهایم. وقتی در اجرای برنامه خود دچار لغزش میشویم، وقتی ارتباط آگاهانه ما با نیروی برترمان قطع میشود، دوباره شروع به تحت کنترل در آوردن زندگی خود میکنیم و از سپردن مراقبت زندگی خود به خداوندی که درک میکنیم، امتناع میورزیم. اگر هر روز تصمیم نگیریم که زندگی خود را به مراقبت نیروی برترمان بسپاریم، ترس زندگی، ما را از پای در میآورد.

از طریق کارکرد قدمهای دوازدهگانه دریافتهایم که ایمان به نیرویی برتر، ترس ما را برطرف میکند. هرچه به خداوندی مهربان نزدیک میشویم، از وجود نیروی برتر خود آگاهتر میشویم. هر چه از مراقبت خداوند از خود آگاهتر میشویم، ترس ما کاهش مییابد.

وقتی احساس ترس میکنیم، از خود میپرسیم، «آیا این ترس نشانه عدم ایمان در زندگیام است؟ آیا دوباره کنترل زندگی را به دست گرفتهام تا صرفاً متوجه شوم که زندگیام هنوز غیر قابل اداره است؟» اگر پاسخ ما به این پرسشها مثبت است، میتوانیم با سپردن اراده و زندگی خود به مراقبت خداوندی که درک میکنیم، بر ترس خود غلبه کنیم.

v

فقط برای امروز: به مراقبت نیروی برترم برای رهایی از ترس زندگی اطمینان میکنم.

بيشتر احساس گناه و خجالتي كه در وجودم از بچگي نهادينه شده حاصله اظهار نظر كساني است كه خودشان تعليم و تربيت را از كساني ياد گرفتند كه چيزي بلد نبودند جز سرزنش و تحقير و مقايسه و تو سر زدن و يا ايراد گرفتن!
و من باور كرده بودم درد و رنج و تنبيه حق من است و هر بلايي كه سرم بياد حق من است چون مجرم هستم
مجرمم چون حرف گوش ندادم
مجرمم چون موفق نشدم
مجرمم چون ديكران موفق شدن
مجرمم چون اشتباه كردم
مجرمم چون حواسم به حرف مردم نبود
البته كه بهتر بود من حرف گوش ميدادم موفق ميشدم اشتباه نميكردم و......
اما اين احساس گناه و شرمي كه گرفتم و اون سعي و تلاشي كه اشتباهاتم را توجيه كنم و اون پذيرش شكستها و باور اينكه اين درد و رنجها حق من است از كل داستانها بدتر بود
مطلب از یادداشت یکی از اعضای معتادان گمنام

25 دي روز به روز با شاپور الف
امروز مي‌خواهم كه خداوند مرا ياري دهد، تا بدانم كه با ديگران متفاوت نيستم. احساس برتري از ديگران توهمي در من ايجاد مي‌كند، كه خودم را يكي يك دانه بدانم و خود را از جمع جدا كنم. این خودشیفتگی در من باعث خیلی از اختلالات شخصیتی و هویتی شده بود. آيا مي‌دانم متمايز و جدا كردن خود از صف همنوعان در نهايت باعث تنهايي و انزوا و رُشد بیماري من مي‌شود؟ آيا متوجه هستم كه من با درجه‌بندي بشريت و نمره‌ی ممتاز به خود دادن، در اصل قدرت نگاه كردن به خود و نقص‌هاي خود را از دست مي‌دهم؟ امروز مي‌دانم كه من هم قطره‌اي هستم در اقيانوس هستي و هيچ امتياز بشري نسبت به ديگران ندارم. اگر امتيازي هم است فقط امتياز مادي مي‌باشد، كه آن هم مال خودم نیست و از بين رفتني است. ترس و شرمندگی و حمل احساس خجالت و در نهایت گناه، باعث تقویت مدیریت انکار و متورم شدن غروره و احساس متمايز بودن از ديگران است. منیت من باعث نابودیم خواهد شد.

اندیشه امروزبیست وپنجم دی ( a dat at a time )

برنامه به ما توصیه می کند که نسبت به تهیه یک ترازنامه بی باکانه و موشکافانه اخلاقی اقدام نمائیم . این وظیفه بخصوص برای تازه واردین ممکن است کمی دشوار باشد . در لحظاتی که قلم به دست می گیریم و سعی در نوشتن نقایص اخلاقی خود می نمائیم ، غرور به ما نهیب می زند و می گوید :" تو احتیاجی نداری که خود را آزار دهی . " و ترس در گوش ما نجوا می کند :" بهتر است که با ایت قسمت کاری نداشته باشد . " غرور و ترس با تاثیر گذاری بر ما ، ما را از انجام این رهنمود باز خواهند داشت و تنها در صورتی قادر به تهیه آن خواهیم بود که در کمال صداقت بدون توجه به ترس و غرور به اینکار مبادرت ورزیم . احساس آرامش متعاقب انجام این رهنمود غیر قابل توصیف است .
آیا من ترازنامه خود را تهیه کرده ام ؟ آیا برای ترغیب دیگران جهت تهیه ترازنامه تجربیات خود را با آنان تقسیم می کنم ؟
آیا من قادر خواهم بود که بدون توجه به بازدارنده های طبیعی که مرا از تهیه ترازنامه اخلاقی باز می دارند به پیش روم ؟
آیا من تشخیص داده ام که تراز نامه ای که امروز تهیه کرده ام با آنکه در آینده تهیه خواهم کرد متفاوت خواهد بود اگر چه هر دو را در نهایت صداقت انجام داده باشم ؟

" خداوند را بخاطر پیشرفت سپاسگزار باشید . "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .