قدم اول-قدم عمل 9 بهمن

«آیا درک میکنیم که بر مصرف مواد کنترل نداریم؟»

کتاب پایه

v

شاید در ابتدا بسیاری از ما تصور کرده باشیم قدم اول به عمل نیاز ندارد—فقط تسلیم میشویم و به قدم دوم میرویم. اما قدم اول قطعاً مستلزم عمل است!

عملی که در قدم اول انجام میدهیم، در شیوه زندگی ما، حتی در همان اولین روز پاکی نیز مشهود است. اگر واقعاً باور داریم که در مقابل اعتیاد خود عاجز هستیم، به سراغ مواد نخواهیم رفت. ادامه زندگی به روال گذشته یا ارتباط با معتادان در حال مصرف، ممکن است نشانه وجود دستاویزی در برنامه ما باشد. اعتقاد کامل به کاربرد قدم اول در زندگی ما، متضمن عاری بودن محل زندگی از تمامی مواد مخدر و لوازم مصرف آن است.

با گذشت زمان نه تنها رعایت اصول قدم اول را ادامه میدهیم، بلکه اقدامات جدیدی را به گنجینه این قدم اضافه میکنیم. به جای اینکه احساسات خود را تحت کنترل درآوریم، یاد میگیریم آنها را درک کنیم. سعی میکنیم از خودخواهی دست برداریم و فقط سفر بهبودی خود را هدایت کنیم؛ کارهایی خودمحورانه متوقف خواهد شد. به جای اینکه این خلأ را با چیز دیگری پر کنیم، به تدریج برای کسب رضایت روحانی به نیرویی برتر از خود بیشتر و بیشتر توجه میکنیم.

تسلیم تنها آغاز کار است. وقتی تسلیم میشویم باید یاد بگیریم چگونه در آرامشی که به دست آوردهایم، زندگی کنیم.

v

فقط برای امروز: تمام اقدامات لازم برای تمرین قدم اول را انجام میدهم. واقعاً باور دارم که این قدم در زندگی من کاربرد دارد.

اندیشه امروز ( a day at a time )
درابتدای برنامه من فکر می کردم که تواضع و فروتنی تعبیری است از ضعف ولی به تدریج آموختم که هیچگونه ناسازگاری بین تواضع و هوش وجود ندارد و تا زمانیکه من به فروتنی اهمیت بیشتری می دهم مشکلی نخواهم داشت از زمانیکه به انجام اینکار مبادرت کردم به من مژده دادند که من هدیه ایمان را دریافت خواهم کرد . ایمانی که برای من مفید خواهد شد و کار خواهد کرد همانگونه که برای تعداد بیشماری از افراد که از اعتیاد رهایی یافته اند مفید واقع شده است و من راه و زندگی جدیدی را تجربه خواهم کرد آیا من باور کرده ام که اعمال هر شخص مانند فهرست مطالب اول هر کتاب است که تنها به مطالب مهم و سرفصلها اشاره می کند ؟ آیا من قادر خواهم بود که اجازه ندهم که هوش و ذکاوت من بهانه ای باشد برای عدم تواضع و فروتنی ؟ این بسیار ساده است که من خود را با هوش و ذکاوت فرض کرده و خود را قادر به حل تمام مشکلات زندگی دانسته ، تواضع و فروتنی را شایسته افراد کم هوش بدانم .
آیا من بخاطر خواهم سپرد که هوش و تواضع هدایای خداوندی هستند ؟

" اگر من متواضع نباشم هوش نیز ندارم "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد.

9 بهمن
امروز احساس مي‌كنم كه چقدر محترم و با ارزش هستم. موجودي دوست داشتني هستم، خدا را شکر می‌کنم که مثل گذشته اسير دست عادت و وابستگي و بيماريم نيستم. زندگي خوب و آرام و دوستان جديدي دارم. بيشتر مواقع در آرامش و صلح با خود و اطرافیان به سر مي‌برم. خود و ديگران را دوست دارم. امروز با گذشته تفاوت شگفت‌انگيزي پیدا کرده‌ام. امروز به جاي ترسیدن و ترساندن، شهامت و صداقت پیدا کرده‌م. امروز تغييرات و رُشد من برگرفته از معجزه‌ی اصول خودیاری قدمها بوده و از اصول معنوی و روحانی نشأت مي‌گيرد. امروز وقتي خودم را با گذشته مقايسه مي‌كنم. براي شكرگزاري و رضایت از خودم و خدای خود و زندگی خودم، بهانه‌هاي زيادي دارم. زندگي من با اصول فقط برای امروز فقط براي يك روز سرشار از انرژی، معجزات و شگفتي است. آيا با تقسيم داشته‌هايم و آن‌چیزهایی كه با اصول برنامه‌ی خودیاری در من پیدا کرده‌هم به من داده است، از تازه‌واردين و كساني كه نياز به كمك من دارند را به صورت عشق بلاعوض از آنها حمايت و جانب‌داری مي‌كنم؟ با آن چه كسب كرده‌ام آغوشم را به روي ديگران مي‌گشايم! مرده بودم، زنده شدم!

9 بهمن
الانان به من یادآوری می کند که : " فقط برای امروز " می توام از عهده کارهایم بر آیم. این به من اجازه میدهد تا در مورد آنچه که می توام برای بهبودی موقعیتم انجام دهم، بیشتر واقع بین باشم.
این مرا از ضرورت های دائمی خلاص می کند. امروز می توانم ببینم که هیچ مشکلی برای همیشه دوام ندارد. عادت داشتم احساس کنم اگر یک مشکلی را فوراً حل نمی کردم، آن مشکل برای همیشه برایم باقی می ماند. اکنون می دانم که هر چیزی به تدریج میگذرد خوشی ها نیز به اندازه غمها در گذر هستند. امروز می توانم از خودم بپرسم : چطور می توانم در مورد اینجا و هم اکنون کاری بکنم؟ این پرسش به من کمک می کند تا وظایف خود را با واقع بینی بیشتری توجیه کنم و به من نشان می دهد که چه بخشی از امور برای کنترل کردن از توانایی من خارج است.
استدلال کردن در مورد چیزها با دوستان الانانی یا شرکت کردن در جلسات اغلب به من کمک می کند تا مشکلات امروز خود را از تعلقات آن به گذشته و آینده جدا سازم. پس آنچه را که می توانم انجام می دهم و بقیه را واگذار می کنم.


یادآوری امروز
وقتی که من با واقع بینی در مورد مسئولیتهایم برخورد می کنم، بطور مؤثری می توانم با شرایط دشوار روبرو شوم. من ابزارهایی که برای روبرویی با چالش های امروزم نیازمند به آن هستم را دارم. مکن به نیروی برترم برای فردا نیز توکل و اعتماد خواهم کرد.
« امروز فقط یک بخش کوچک و قابل کنترل از زمان می باشد که مشکلاتمان لازم نیست بر ما غلبه کند و این سنگینی گذشته و آینده را از قلب و ذهنمان دور می کند.»