چرا اکثریت ما انسانها تا زمانی که زور بالای سرمان نباشد چیزی را یاد نمی گیریم؟ما از چه موقع رژیم غذایی خود را تغییر می دهیم و ورزش را آغاز می کنیم؟از وقتی که دکتر می گوید:اگر روش زندگی ات را عوض نکنی خودت را به کشتن می دهی!و آن وقت است که ناگهان به خود می آییم!

ما پیروزیهایمان را جشن می گیریم اما چیز زیادی از آنها نمی آموزیم.اگر به گذشته نگاه کنید متوجه می شوید که مصیبتها و دشواریها،در حقیقت نقاط عطف زندگی تان بوده اند.
انسانهای کارآمد به دنبال مشکلات نمی گردند اما اگر با آنها مواجه شوند از خود می پرسند:برای تغییر عمل و تفکرم به چه چیزی نیاز دارم؟چطور می توانم بهتر از اکنونم باشم؟اما بازنده ها تمام علایم هشدار دهنده را نادیده می گیرند و وقتی سقف خانه پایین آمد می پرسند:چرا تمام بلاها بر سر من نازل می شود؟
انسان موجودی عادت پیشه است و تا زمانی که اجباری برای تغییر کردن نبیند بر روال همیشگی خود به پیش می رود.