تن رها کن، تن اسیر خاک خواهد شد
دل به دست آور که دنیاپاک خواهد شد

مرکب جانت تباه از خودپسندی هاست
خودپسندی مایه ی این دردمندی هاست

حاصل این خود پرستی ترک احسان است
از غرور است و غرور از مرگ ایمان استمنزل دنیا برای عاشقان زندان
این خوشی و ناخوشی ها نزدمان مهمانگر بپرهیزی رها گردی ز امیالت
بنگری زین عشق وسر مستی به اقبالتراست باشد! نیست هرخودکرده را تدبیر!
کی اجل داده است کس را مهلت تغییر؟*****************
گویدت نرگس به راه حق بیا اکنون
بیش از این بارگناهت را مکن افزوننرگس بهارلویی