شعر یادگار سیمین بهبهانی
اگر چه باز نبینم به خود کنارِ ترا
عزیز می شمرم عشق یادگار ترا
عزیز می شمرم عشق یادگار ترا
در این خزان جدایی به بوی خاطره ها
شکفته می کنم از نو به دل بهار ترا
شکفته می کنم از نو به دل بهار ترا
زبان شعله به گوشم به بی قراری گفت
حدیث سستی قول تو و قرار ترا
حدیث سستی قول تو و قرار ترا
ز من جدا شده یی همچو بوی گل از گل
منی که داده ام از دست اختیار ترا
منی که داده ام از دست اختیار ترا
شدی شراب و شدم مست بوسه ی تو شبی
کنون چه چاره کنم محنت خمار ترا؟
کنون چه چاره کنم محنت خمار ترا؟
به سینه چون گل عشقت نمی توانم زد
به دیده می شکنم خارِ انتظار ترا
به دیده می شکنم خارِ انتظار ترا
چو بوی گل چه شود گر شبی به بال نسیم
سبک برایم و گیرم ره دیار ترا
سبک برایم و گیرم ره دیار ترا
همان فریفته سیمین با وفای توأم
اگر چه باز نبینم به خود کنار ترا
اگر چه باز نبینم به خود کنار ترا
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم