درگذشته به من اینگونه تفهیم کرده بودند، که هرچه میخواهی و به هرقدر که میخواهی اونهم مهمترینهایش را از خدا بخواه و اوهم وظیفه داره بهت بده، پس هرچه را که میخواهی طلب کن و من هم چیزهایی را میخواستم که نداشتم و داشتنش هم عاقلانه نبود. اما این روش دعا و نیاز یک عادتی بود که از زمان کودکی درمن بود ومن هم ازهمین طریق میخواستم و با آمدن به اصول خودیاری متوجه شدم که زندگی روحانی و معنوی چیزی نیست که من قبلاً آموزش دیده باشم. پس باید این دعا و مراقبه راهم به خداوند بسپارم، که او بهترین را برای من میخواهد. من نباد چیزی را از او بخواهم و اوهم بمن بدهد و همان هم بلای جان من بشود. پس بهتر است که دعا و نیازت را هم به خالق خودت بسپاری و او همانی را برایت بدهد که بصلاحت است...