اولویتهای من برای مراقبتم از بهبودی به چند دسته تقسیم میشه،بخش عمده اونا مربوط میشه به رعایت اصول مشخص و واضح پیشنهادی برنامه...مثلا حضور مرتب در جلسات،کارکرد قدم،سرویس دادن به تازه وارد و مشارکت در خدمات گروهی و ساختاری....به اعتقاد من اینا جزء محکمات برنامه بهبودیه و عدول از هر کدوم به معنی مسامحه و سرپیچه از اصوله....اینکه به این فکر باشم که از بهبودیم مراقبت میکنم،اما چون وقت ندارم نمیتونم تو جلسات بهبودی حاضر بشم در واقع مثل اینه که بگم :

من یه راننده متبحر حرفه ای هستم 

اما به دلایلی از ترمز استفاده نمیکنم!!...
رعایت این آیتمها در حقیقت توشه ایست برای سفر به سرزمین بدون مواد مخدر،طی طریق در مسیر پر مخاطره زندگی روزمره..
داشتن نگاه مثبت به زندگی،بهبودی ارتباطات،حضور دائم در چرخه اقتصاد،همه و همه واقعیتهایی هستن که نیاز به تحقق دارن اما بدون تعهد به بهبودی یا شکل نمیگیرن یا اگر هم متجلی بشن معمولا باعث رضایت خاطر نمیشن...به کرات آدمایی رو دیدم که ظاهرا همه پیش فرضهای لذت بردن از زندگی رو دارن اما از وضعیتشون راضی نیستن!در آمد خوب،شغل خوب،خانواده خوب،همه و همه اگه فاقد چاشنی بهبودی باشه واسه یه معتاد در حال بهبودی نه تنها تولید آرامش و فراغ بال نمیکنه بلکه باعث افزایش دردسرهای روزمره میشه.....ممنون