ارزش‌های اخلاقی را به بت پرستی و شخصیت ها ترجیح بده... طرزفکر من از زمانی‌ عوض شد که دوستی‌ به من گفت, برای آنهایی که موفق هستند هورا نکش, کسانی‌ را تشویق کن که شکست خورده و ضعیف ترند, تا انگیزه و شهامت شروع دوباره را پیدا کنند , شاید اگر این حرف را نمی شیندم هرگز مفهوم رشد و کمک به دیگران را یاد نمی گرفتم , من هم مانند اکثر مردم وقتی‌ کسی‌ کار بزرگ و خوبی‌ انجام میداد برایش کف میزدم , و یا اگر داری شهرت, مقام, منصب و ارزشهای ظاهری بود, او را مورد تائید و یا تعریف و تمجید قرار میدادم , اما دانستم که باید برای آنانی‌ که دیده نمیشوند, کمتر دارند و بد تر زندگی‌ می‌کنند, بیشتر کف بزنم و هورا بکشم, تا با ایجاد اعتماد به نفس, احساس تعلق و صمیمیت, بر ضعف ها, ترس و مشکلات شان چیره شوند , بدون استثنا همه ما انسان ها برای رشد و کمال و ادامه زندگی به احساس ارزش و احترام نیازمندیم , به همین خاطر باید برای کسانی‌ هورا بکشیم و کف بزنیم که بیشتر محتاج تشویق و احساس ارزش و عذت نفس اند, و نه آنانی‌ که بالا ترین مدارج تحصیلی‌, اجتمایی و مادی را طی‌ کرده اند , نباید فراموش کنیم که یکی‌ از مخرب‌ترین الگوهایی رفتاری بیمارگونه, مقایسه خودمان با دیگران, دیگران با ما و یا دیگران با دیگران است , این ارزش گذاری و مقایسه‌ها اغلب بر اساس ظواهر و ارزشهای مادی و دنیوی بوده و هیچ گونه عمق و منطق درسی ندارد , زیرا هر انسانی‌ منحصر به فرد و دارائ استعداد ذاتی و قابلیت‌های کاملا شخصی و مخصوص به خود میباشد , این که از پروانه بخواهیم کبوتر باشد و از کبوتر انتظار عقاب بودن را داشته باشیم, بیشتر بیانگر غفلت و بی‌ خبری ماست , در حقیقت هم پروانه, هم کبوتر و هم عقاب هر کدام ارزش, زیبایی و مقام خود را دارند , و در اصل و ذات خود, هیچ امتیازی در میان شان نیست...!