39-بازهم زمانی که بابیماریمان زندگی کنیم علیرغم میل باطنی بله صدمه میزنیم وباخودآزاری ودیگرآزاری که جزء ذات بیماری اعتیاداست به دیگران صدمه واردمیکنیم مادرزمان مصرفمان به خودودیگران صدمات وخسارات زیادی زدیم که بیشتراین صدمات به خانواده اطرافیان وهمسایگانمان بودمابیشتر ازصدمات جسمی ومالی به روح وروان به اعتماد اعتبارشخصیت احساس وعواطف وآبرووحیثیتشون آسیب رسوندیم وباورم این است هرزمان که مرضمون فعال باشه وهرچیزی که ریشه دربیماری ما داشته باشه چقدرمیتونه مخرب وصدمه رسان باشه اصلاخاصیت مرض ماصدمه زدنه مانندسیل وزلزله وآتش سوزی که همه چیزو نابود میکنه.امروزه هم مراقب باشیم ازطریق بهبودی به کسی خصوصا خانواده صدمه نزنیم وبه بهانه جلسه خدمت کلاس قدم دیدن راهنما وکمک به دوستان بهبودی خانواده رادوباره درمسیربیماری های روحی وروانی وجسمی قرارندهیم وبه آنهاصدمه وخسارتهای جدید واردنکنیم?