61_برای اجتناب ازتنهایی فکرمیکردم که دوستی با یک جنس مخالف ورابطه جنسی میتواند خلاءوتنهایی مراپرکند هیچگاه بفکردعاومراقبه وکمک گرفتن ازخداوندنمی افتادم وتمامابفکر رابطه بودم وهربارهم بدنبال یک رابطه جدیدبودم وتنوع طلبی هم به نواقصم اضافه میشد.من خودم باخودم نمیتوانستم تنهاباشم ذهن واندیشه هایم هم بیمار بودندیاخودارضایی میکردم ویاخانم بازی نه کتاب میخواندم ونه ورزش میکردم تاتنهامیشدم بیماریم سریع فعال میشدافکاربحرانزا بسراغم میامد وذهنم به سراغ پایین تنه میرفت وهمه ابزار راهم ازقبل آماده میکردم واکثرا زمانی این کاررامیکردم که ارتباط خوبی باخداوندنداشتم ویاازاودورشده بودم وجالب اینکه بعدازگذاشتن یک رابطه جنسی وخودارضایی نه تنهابهترنمیشدم بلکه حال واحساسم بدترهم میشد وخلاءام عمیقتر. امروزمیبینم که بیشتراوقات ازروی عادت بودکه من اینکارراانجام میدادم واصلا نیازی نداشتم امامن امروزه دیگرتنهانیستم بلکه خداوند خانواده انجمن گروه قدم ودوستان بهبودی راهنما ورهجوهایم ومهمتر از هم اصول روحانی برنامه را دارم.
برای اجتناب از تنهایی وپرکردن خلاءروحانیمان:ارتباط باخداوند ونیروی برتر دعاومراقبه،پذیرش،اتحادوحضوردر جلسات بهبودی،دادن عشق بدون قیدوشرط،خدمت کردن، مطالعه،حضوردرطبیت وورزش ....?